ป้าเจ้าของร้านเสื้อฉีกยิ้มกว้าง “มันต้องอย่างนี่สิ เชื่อตาป้าเถอะ แม่หนูจะยิ่งสวยถ้าใส่ชุดของป้าชุดนี้”
“ขอบคุณค่ะป้า”
“นี่ป้าพูดจริงๆ นะ ไม่ได้แกล้งชมด้วย”
พาขวัญยิ้มบางๆ รีบส่งเงินค่าชุดให้แม่ค้า ก่อนจะเดินออกมาพร้อมกับชุดสวยในถุงกระดาษ
“แล้วจะได้ถึงสามชุดไหมเนี่ย เงินเหลือแค่นี้” หญิงสาวบ่นพึมพำ ก่อนจะอุทานตกใจ เมื่อความใจลอยของตัวเองทำให้ชนเข้ากับร่างของใครบางคน
“ขอ...ขอโทษนะคะคุณลุง”
“เดินยังไงของมึงวะ”
คำด่าเปลี่ยนเป็นความตื่นเต้นยินดีทันทีเมื่อสมภพเห็นหน้าคนที่เดินมาชนตัวเองได้ถนัดตา
“นังพาย...”
พาขวัญหรี่ตามองพิจารณาชายสภาพเสื่อมโทรมตรงหน้าอย่างละเอียดลออ ก่อนจะเบิกตากว้างตกใจแทบช็อก
“พ่อ!”
“นังพาย...นี่แกจริงๆ ด้วย สวรรค์...สวรรค์เมตตาข้าแล้ว” สมภพดึงลูกสาวเข้ามากอดอย่างดีใจที่สุด
พาขวัญที่ตกใจไม่หายกอดตอบบิดาเช่นกันโดยไม่มีท่าทีรังเกียจแม้แต่น้อย
หลังจากที่หล่อนมีอ
