BAD MORGAN :: CHAPTER 5 [70%]
1862 คำ
“ตอนนี้กูคือคนดีในสายตาของชีตาร์และก็นะ กูไม่สนด้วยว่าเจ้าของปลอมๆ ของเธอจะน่ากลัวแค่ไหน เพราะคนอย่างกู อยากได้ใคร ก็ต้องได้... โดยเฉพาะเมียสวยๆ ของมึง”
“ไอ้ไนท์!!”
“จุ๊ๆ ทำตัวดีๆ ให้เมียสนใจหน่อยสิ อ้อนเมียบ้าง... เป็นผัวที่ดีก็ต้องเอาใจเมีย ไม่ใช่ทำร้ายเมีย ไม่งั้นระวังเมียมึงจะสนใจกูมากกว่า ฮ่าๆ” มอร์แกนกำมัดแน่นและมองขึ้นไปที่ชั้นบน ก่อนจะสาวเท้าขึ้นไปทันทีและตรงไปที่ห้องของชีตาร์ ร่างบางที่กำลังถอนหายใจอยู่อย่างเหนื่อยหน่ายก็ต้องหงายหลังตามแรงกระชากอย่างแรงจากร่างหนา
“ไง ไปเอากันมันส์ไหมล่ะ?”
“พูดอะไรของนาย ไนท์ไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น”
“อ่อเหรอ เห็นมันดูจะหลงเธอจังนะ คิดว่าคงจะเล่นท่ายากกัน ถึงได้หลงกันถึงขนาดนั้น”
“ฉันไม่ใช่นายนะมอร์แกน และก็หยุดหยาบคายกับฉันสักที” ใบหน้าหล่อโหดยกยิ้มอย่างสมเพชและผลักร่างบางลงไปบนเตียงและตามด้วยร่างของเขาทาบทับเธอ ชีตาร์ทำอะไรไม่ถูก ดิ้นไปมาจนเหนื่อยหอบ จ้องดวงตาคมของเขาที่มองเธออย่างโมโห
“อยากให้หยุดหยาบคายคงยากสำหรับคนอย่างฉัน ผัวก็มีทำให้เสียวยังได้ ทำไมต้องไปให้ไอ้ไนท์ทำเสียวด้วย”
“นี่นายอย่ามาพูดจาบ้าๆ นะมอร์แกน บอกแล้วไงว่าไนท์ไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น”
“ฉันบอกเธอไว้ก่อนเลยนะชีตาร์ เธอคือเมียของฉัน... อย่าคิดจะสวมเขาควายให้ฉัน และที่สำคัญกับผู้ชายคนอื่นฉันไม่ว่า แต่กับไนท์อย่าไปยุ่งกับมัน เข้าใจไหม” มอร์แกนหอบหายใจเหนื่อยก่อนจะก้มลงประกบจูบเธอทันที จนชีตาร์ตกใจ พยายามดิ้นไปมาให้หลุดจากร่างกายแข็งแกร่งของเขา แต่ก็ไม่ได้เลยสักนิด เธอหลับตาลงรับรสจูบที่แสนจะร้อนแรงของเขา และสัมผัสที่หยาบของเขา มือหนาของมอร์แกนปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของชีตาร์ออก และล้วงเข้าไปกอบกุมทรวงอกอวบที่ใหญ่คับมือ ออกแรงบีบเค้นจนชีตาร์สะดุ้ง ผลักไหล่หนาให้ออกไป
“อือ ปล่อย”
“ใหญ่ชะมัด... ทนไม่ไหวแล้วว่ะ”
“มะ มอร์แกน หยุดนะ”
“ทำไม? ทีกับชู้ยังไปนอนให้มันกระแทกมาได้ กับผัวอย่างฉันมันก็ต้องได้สิ”
“ไม่ใช่นะ นาย อ้ะ” ชีตาร์สะดุ้งเฮือกเมื่อมอร์แกนฉีกทึ้งเสื้อผ้าเธอออกจากร่างกายจนตอนนี้เธอเปลือยเปล่า ใบหน้าสวยแดงกร่ำและยกมือปิดทรวงอกตัวเอง ก่อนจะมองมอร์แกนที่ขยับตัวถอดเสื้อตัวเองออกอย่างยิ้มๆ
“มอร์แกน ฉันขอนายเรื่องนี้”
“หึ ขอเหรอ? ให้ดีไหมนะ”
“มอร์แกน”
“อืม ไม่ดีกว่า... ผัวเมียกัน ก็ต้องทำกันสิ มันถึงจะเป็นผัวเมียกันจริงๆ หึ” ใบหน้าหล่อก้มลงซุกไซ้ซอกคอหอมของชีตาร์อย่างรุนแรง ไม่ต่างจากร่างบางที่พยายามดิ้นไปมา เพราะตอนนี้บอกตรงๆ เลยว่าเธอกลัวเขาเหลือเกิน กลัวว่าเธอจะตกเป็นของเขา ทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกัน ริมฝีปากร้อนของมอร์แกนไล่มาถึงยอดอกสวย ครอบงำมันด้วยอุ้งปากร้อน รสชาติของมันทำให้เขาแทบจะคลั่งมันหอมหวานพอๆ กับโพรงปากที่เขาเพิ่งจะจูบไปเมื่อกี้ มือหนาตรึงข้อมือของชีตาร์ไว้เหนือหัวด้วยมือเดียว ส่วนมืออีกข้างก็เลื่อนไปปลดกางเกงรัดรูปออกไปจนถึงเข่า ชีตาร์กัดปากตัวเองแน่นกับความเสียวที่เขาทำในครั้งนี้ เธอไม่เคยรับรู้เลยว่าการที่คนสองคนทำอะไรแบบนี้มันจะทำให้เธอรู้สึกอะไรได้หลายๆ อย่าง
“อ้ะ อืม... มอร์แกน”
“เธอสวยมากเลยชีตาร์ อืม” ปากก็พูดออกมาแต่ก็ไม่หยุดที่จะกัดกินยอดอกของเธอ จนมันแดงเถือกทั้งสองข้าง นิ้วมือของมอร์แกนลูบไล้ไปที่ช่องทางรักของชีตาร์ เธอส่ายหน้าไปมาและขยับสะโพกหนีนิ้วมือของเขา แต่มอร์แกนกลับยกยิ้มที่มุมปาก เงยหน้าจากทรวงอกเธอและมองใบหน้าสวยที่แดงและบิดไปมาจนเขายิ้มอย่างพอใจ
“เหอะ สีหน้าเปลี่ยนจริงๆ สินะ รู้งี้ทำแบบนี้ตั้งนานแล้วนะเนี่ย”
“นะ นายมันโรคจิต อ้ะ” นิ้วมือเรียวแทรกเข้าไปในช่องทางรัก มอร์แกนมองดูสีหน้าของชีตาร์ที่บิดเบี้ยวไปมาพร้อมกับปากบางที่กัดเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง เขาขยับนิ้วเป็นจังหวะ จนชีตาร์ที่ไม่เคยรู้สึกกับสัมผัสแบบนี้ถึงกับไปไม่เป็นเลยสักนิด เธอกำลังถูกเขาเล่นงานอย่างหนัก ทั้งที่พยายามจะเก็บสีหน้าและเสียงของตัวเอง เพื่อไม่ให้เขาได้ใจ แต่ทว่าตอนนี้กลับใช่ไม่ได้แล้ว
“อืม... มะ มอร์แกน เสียว”
“ฉันชอบหน้าเธอตอนนี้จังชีตาร์... ”
“ฉันเกลียดนาย อ้ะ” ร่างหนาขยับนิ้วตัวเองอย่างถี่รัวทันทีที่ชีตาร์พูดว่าเกลียด เขาแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากตัวเองก่อนจะรับรู้ถึงน้ำหวานของเธอที่ล้นออกมาเลอะนิ้วของเขา มอร์แกนมองช่องทางรักและรู้สึกแปลกๆ ก่อนจะปล่อยมือออกจากข้อมือชีตาร์ เขาเลื่อนใบหน้าลงไปที่ช่องทางรัก ก่อนจะจับขานวลพาดบ่า จนชีตาร์ที่นอนหอบหายใจอยู่สะดุ้งทันที
“ให้ตายเหอะชีตาร์ เธอจะสวยไปไหน อืม”
“อ้ะ อืมมม... ทำอะไร มอ... อ๊าย”
ชีตาร์ลุกขึ้นนั่งทันทีมองใบหน้าหล่อที่ซบลงกับช่องทางรักของเธอ ร่างบางพยายามขยับตัวหนีใบหน้าของเขา แต่ทว่าเขากลับบีบสะโพกเธอไว้แน่น เธอจิกนิ้วเท้าลงกับแผ่นหลังกว้างที่เต็มไปด้วยรอยสัก เอนตัวใช้มือยันตัวเองไว้และเงยหน้ามองเพดานด้วยสายตาที่พร่ามัว เมื่อเขายังคงทักทายชีตาร์น้อยของเธออย่างรุนแรงและเร่งจังหวะเร็วขึ้น ตวัดเลียไปตามช่องทางของเธอ จนชีตาร์ร้อนไปหมดทั้งร่างกาย
“มอร์แกน... อ้ะ”
“อืม สวย... หอม” มอร์แกนผละใบหน้าออกมาและขึ้นไปประกบจูบร่างบางทันที ชีตาร์เอนตัวนอนลงกับเตียงโดยมีร่างหนาของมอร์แกนทาบทับ และเขาก็กำลังจัดการปลดซิปกางเกงเพื่อสะดวกแค่ดึงส่วนล่างออกมาแค่นั้น
“หยุดเถอะ”
“ไม่ไหวแล้ว ฉันต้องการเธอ เดี๋ยวนี้...”
“อย่า มอร์แกน”
ก๊อกๆ
เสียงสวรรค์เรียกให้มอร์แกนที่กำลังดึงแท่งร้อนของตัวเองออกมาชะงักในทันที ชีตาร์ผลักร่างหนาออกไปและดึงผ้ามาคลุมร่างตัวเอง จนมอร์แกนยกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะดึงกางเกงมาใส่ตามเดิม แต่ก็หัวเสียนิดหน่อยที่มีคนมาเคาะประตูเรียกอารมณ์ของเขาให้แตกกระเจิงในครั้งนี้
“มึงมีอะไร?”
“คือว่ามีคนมาหาคุณชีตาร์ครับ?”
“ใคร” ร่างบางที่นอนคลุมโปงอยู่ก็ฟังมอร์แกนที่ยืนคุยกับลูกน้องของเขา มอร์แกนเดินกลับมามองร่างบางที่อยู่ในผ้าห่มและจัดการดึงผ้าห่มออกแต่ดีที่ชีตาร์ได้สวมเสื้อเชิ้ตที่ขาดไว้แล้ว แต่ก็พอปิดบังร่างกายของเธอได้บ้าง
“มีคนมาหา ฉันจะลงไปดูว่าใคร ส่วนเธอก็แต่งตัวให้เรียบร้อย”
“...”
“หรือจะไม่แต่งก็ได้นะ เพราะเดี๋ยวมาต่อกัน” ชีตาร์ไม่พูดอะไรแต่ก็ต้องหวาดผวาที่ร่างหนาของเขาตรงขึ้นมาบนเตียงและโน้มใบหน้ามาใกล้เธอจนชีตาร์เบือนหน้าหนี แต่ทว่ามอร์แกนกลับยิ้มอย่างพอใจ
“อย่างน้อยใบหน้าหยิ่งๆ ของเธอก็แสดงออกมาแล้วว่า... เธอเสียวแค่ไหนที่ฉันเลียให้”
“นาย”
“แต่เธอจะเสียวกว่านี้นะรู้ไหมชีตาร์ ถ้าเธอได้ดุ้นของฉัน ไปอยู่ในตัวเธอ หึ”
มอร์แกนยักไหล่อย่างกวนๆ และเดินออกไปพร้อมกับเปลือยท่อนบน ชีตาร์หลับตาลงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอจะรอดแบบวันนี้อีกสักกี่ครั้งกัน หลังจากนี้เธอคงต้องดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้ เธอต้องรัดกุมตัวเองให้ดีกว่านี้ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสิ่งที่เขาทำ มันทำให้เธอรู้สึกแปลกและรู้สึกดี แต่ถึงอย่างนั้นมอร์แกนไม่สมควรจะได้มันไป เขาไม่สมควรและเธอก็จะไม่มีวันยอมด้วย
ร่างหนาเดินผิวปากไปตามโถงทางเดินและจับไปที่ริมฝีปากของตัวเอง ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยทำแบบนั้นให้กับผู้หญิงคนไหน แต่ชีตาร์คือคนแรก และใช่มันทำให้เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เธอสวยไปหมดทั้งตัว แถมช่องทางรักยังสวยและหอมหวานจนเขาอยากจะลิ้มลองหลายๆ ครั้ง ใบหน้าหล่อยกยิ้มที่ได้เห็นสีหน้าที่เสียวซ่านของเธอ เขาจะเอาชนะเธอได้ด้วยเรื่องนี้สินะ เหอะ แบบนี้เธอแพ้ฉันแน่ ชีตาร์...
มอร์แกนตรงมาที่ห้องรับแขก เพราะลูกน้องของเขาบอกว่ามีคนมาหาชีตาร์ สายตาคมหยิบบุหรี่ที่โต๊ะหน้าห้องมาจุดสูบก่อนจะเปิดประตูห้องรับแขกเข้าไปก็ขมวดคิ้วทันทีที่เห็นร่างสูงของใครบางคนที่นั่งมองรูปเขาอยู่
“มึงเป็นใคร? มาหาเมียกูมีธุระอะไร?”
“ผมมาหาชีตาร์”
“กูรู้ แต่กูถามว่ามึงเป็นใครและมาหาเมียกูทำไม” ร่างหนาออกอาการหงุดหงิดอีกครั้งที่ชายร่างสูงลุกขึ้นยืนมองเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจ ซึ่งไม่ต่างจากมอร์แกนเหมือนกัน ชีตาร์ที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วเดินมาถึงห้องรับแขกก็เบิกตาโพลงอย่างตกใจ
“โยชิ...”
“ตาร์”
หมับ
มอร์แกนถึงกับตกใจที่เห็นชีตาร์วิ่งไปกอดร่างหนาที่ยืนตรงหน้าเขา และแน่นอนว่าเขาไม่เข้าใจด้วยว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร? และใช่ไงมันทำให้เขาออกอาการหงุดหงิดจนเอื้อมมือไปดึงแขนบางให้ออกจากร่างหนา
“ดีจริงนะ ผัวยืนหัวโด่อยู่ แต่ดันเสนอหน้าวิ่งไปกอดผู้ชายคนอื่น”
“โยชิไม่ใช่คนอื่น”
“เหรอ? มันเป็นใครล่ะ พี่ชายร่วมสายเลือดหรือญาติฝ่ายไหน”
“โยชิเป็นเพื่อนสนิทของฉัน”
- ผู้เขียน
