“ไม่เอา ฮือ ฉันอยากไปจากที่นี่ ฉันจะไป...” ตอนนี้ชีตาร์อ่อนแอมาก มากเกินกว่าจะรับมือกับคนเลวอย่างมอร์แกน นับวันเธอก็ยิ่งเกลียดเขามากขึ้นทุกทีๆ เธอไม่เคยรู้สึกเกลียดใครเท่ากับคนอย่างเขามาก่อนในชีวิต หลังจากที่ปล่อยให้ชีตาร์แช่ตัวอยู่นานพอควร เธอก็หลับคาอกเขาไปพร้อมกับน้ำตา รันเวย์อุ้มชีตาร์มาวางบนเตียงก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา แน่นอนว่าเป็นมอร์แกนที่ยังเดินมาไม่เห็นชีตาร์เลยแต่กลับถูกรันเวย์ผลักอกให้ออกจากห้องไป
“มึงทำอะไรไอ้รัน”
“คุณมอร์แกนต่างหากที่ทำอะไร!!”
“มันเรื่องของกูกับชีตาร์ มึงไม่เกี่ยว”
“ตอนนี้ผมเกี่ยวแล้ว เพราะถ้าผมไม่เข้าไปช่วยพี่ตาร์ ป่านนี้คงโดนไอ้เวรพวกนั้นข่มขื่นไปแล้วแน่ๆ!!” มอร์แกนมองรันเวย์ที่เสยผมเปียกๆ ของตัวเองขึ้นไป จับจ้องมองมอร์แกนด้วยสายตาที่ยากจะเดาออก จนมอร์แกนรับรู้ถึงความรู้สึกของรันเวย์ในตอนนี้เลย
“ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่นะ แต่พี่ตาร์ก็แค่
