“อ่ะ มอร์แกน หยุดนะ”
“ไม่ๆ ชีตาร์... อืม” ใบหน้าหล่อประกบจูบร่างบางโดยที่ชีตาร์ไม่ทันได้ตั้งตัว มือหนาของเขาประคองเอวเธอแล้วบีบเบาๆ จนชีตาร์ดิ้นไปมา และพยายามดันลิ้นร้อนของเขาออกจากปากตัวเอง แต่ทว่าก็ไม่เป็นผล กระทั่งเธอผลักเขาออกไป มอร์แกนหัวเราะลั่นรถ ก่อนที่ชีตาร์จะยกมือเช็ดปากตัวเอง กระทั่งรถแล่นมาถึงคฤหาสน์ รันเวย์เป็นคนพาเขาเข้าไปในห้อง
ตุ้บ
“คุณมอร์แกน”
“ออกไป กูจะอยู่กับเมียกู”
“แต่ว่าคุณมอร์แกนเมานะครับ ให้พี่ตาร์พักผ่อนเถอะ”
“กูบอกว่าให้ออกไป!!” ชีตาร์มองรันเวย์ที่ถูกมอร์แกนลากออกจากห้องไป และปิดประตูล๊อคห้อง ร่างบางที่ยืนมองเขา ก็ขมวดคิ้วที่ร่างหนาค่อยๆ ถอดชุดสูทออกไป ตามด้วยเสื้อเชิ้ตจนตอนนี้ร่างแกร่งเปลือยเปล่า ใบหน้าของมอร์แกนหันมามองเธอด้วยสีหน้าเหนือกว่า
“นาย ไม่ได้เมาเหรอ?”
“หึ เธอคิดว่าคนอย่างฉันจะเมาเหรอชีตาร์ ที่รีบกลับก็เพราะรำคาญไอ้เวรพวกนั้นที่มันจ้องจะฉีกทึ
