“อืม” ชีตาร์พยักหน้ารับ และมองตรงออกไปเพื่อมองว่าคนกลุ่มนั้นไปหรือยัง กระทั่งเธอเห็นว่าไม่มีใครตามล่าเธอแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็จับมือเธอให้ยืนขึ้นและถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“เฮ้อ ไปแล้วสินะ”
“ช่วยปล่อยมือฉันด้วย”
“อ่ะ ขอโทษนะครับ” ใบหน้าหล่อใสปล่อยมือชีตาร์ออกอย่างเสียดาย ก่อนจะยกมือเกาหัวตัวเองอย่างเขินอาย ชีตาร์มองซ้ายมองขวาก็พบว่าปลอดภัยแล้ว
“ขอบคุณคุณมากนะที่มาช่วย ถ้าไงฉันขอตัวก่อน”
“เดี๋ยวสิครับ ผมชื่อ ‘รันเวย์’ ครับ แล้วคุณ?”
“ฉันชื่อชีตาร์” ใบหน้าสวยมองร่างของชายหนุ่มที่ยิ้มออกมา และใช่มันเป็นรอยยิ้มที่สดใสมากๆ จนเธอที่เห็นถึงกับรู้สึกได้ถึงความสดใสที่ออกมาจากตัวผู้ชายคนนี้ รันเวย์เดินตรงมาหยุดตรงหน้าชีตาร์จนเธอเงยหน้ามองเขาอย่างมึนงงกับสิ่งที่เขาทำ
“คือจะเป็นการรบกวนไหม? ถ้าคุณชีตาร์จะไปนั่งทานกาแฟกับผม”
“...”
“คืออย่าหาว่าผมขี้หลีนะครับ คือความจริงผมเพิ่งจะกลับมาจากไฮสกูลท
