เป็นอีกวันที่แก้วกานดาอาสานำอาหารกลางวันที่เธอลงมือทำมันด้วยตัวเองโดยมีแม่สามีคอยให้คำแนะนำอยู่ใกล้ๆ มาส่งเหนือตะวันที่บริษัท ภาพรอยยิ้มอบอุ่นที่ภรรยาของเจ้านายมอบให้กลับกลายเป็นภาพที่ชินตาของพนักงานร่วมสิบๆ ชีวิต หากแต่ยังไม่ทันที่เข้าตัวจะได้เดินพ้นหน้า เสียงกระซิบเบาๆ ก็ดังชึ้นมาให้ยินเสียก่อน
“ทั้งๆ ที่เมียก็ออกจะสวยขนาดนี้แต่ก็ไม่รู้ทำไมท่านประธานถึงได้ปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นเข้าออกบริษัททุกวี่ทุกวันนะ” ผู้หญิงคนนั้นที่พนักงานกำลังเอ่ยถึงคงไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนนอกเสียจากสิริประภาไม่ผิดตัวแน่ แก้วกานดาคิดก่อนจะนึกไปถึงคำบอกเล่าจากปากสามีเมื่อคืนที่ผ่านมา เหนือตะวันบอกกับเธอว่าฝ่ายนั้นขอร่วมหุ้นทำโรงแรมใหม่ที่กำลังจะสร้างที่ภูเก็ต นั่นเลยทำให้ทั้งคู่ต้องเจอกันบ่อยมากขึ้นซึ่งเธอเองเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ได้คิดขัดขวางอะไรเขา
ในเมื่อสามียืนยันแล้วว่าทุกอย่างมันคืองานท
