ชีวิตจริงหลังจากได้กันแล้วก็เป็นแบบนี้

2672 คำ

12.15 “อือหื้อ เมื่อยจังวะ” “อืม” “อิมิวๆ ผีอำกูวะมึงกูหาใจไม่ออก มึงไปนิมนต์พระมาให้กูสิ” ฉันขยับตัวแล้วรู้สึกเหมือนถูกอะไรรัดแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก ต้องเป็นผีแน่ๆอาการแบบนี้ เดี๋ยวให้อิมิวไปนิมนต์พระมาให้ กูจะลืมตาได้ปะวะเออลองลืมตาสิต่อสู้กับมันไปเลย ฉันคิดกับตัวเองก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วใช้เวลาสักพัก ทำไมห้องมันดูเปลี่ยนไปวะ ฉันนอนคิดกับตัวเองสักพักก็นึกออกแล้วมองมาที่ตัวเอง “อือหื้อ ถ้ากูไม่รู้สึกตัวกูคงขาดใจตายมั้ง รัดจนกูคิดว่าเป็นงูเหลือม” ฉันมองคนตัวสูงที่ใช้ขาพาดมาที่ตัวฉันแล้วใช้แขนพาดมาพร้อมกับจับที่แขนฉันไว้แน่น ฉันเลยค่อยๆขยับแขนตัวเองออกจากมือเขา “อื้อ” พอคนตัวสูงเหมือนรู้ว่ามีการขยับเขาก็ขยับมาหาใกล้ขึ้นแล้วรัดมากขึ้นไปอีก “อือหื้อ แล้วนี่กี่โมงแล้ววะ” ฉันหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะหัวเตียงเป็นโทรศัพท์ของนายนี่อะแหละเอามาดูเวลาเพราะตอนนี้ในห้องยังมืดอยู่เลย “อืม นี่กูน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม