"ถ้าเธอไม่เลือกสักทีก็เอาวงนี้แหละ ก็ดูดีนะ"
หลี่เจี่ยซินรับแหวนราวกับรับลูกบอลที่ไร้ค่าลูกหนึ่ง เธอเห็นแล้วแย้งขึ้นมาทันที
"มันเม็ดโตเกินไปใครเขาจะใส่ติดมือได้ล่ะ"
หลิวไห่กวาดตามองอีกครั้ง สะดุดตาเข้ากับแหวนเม็ดโตอีกวง เขาจึงหยิบขึ้นมาแล้วโยนให้เธอ หลี่เจี่ยซินรับราวกับมันเป็นลูกบอลลูกที่สอง เมื่อพิจารณาอยู่ชั่วครู่หลี่เจี่ยซินจึงส่ายหน้า
"วงนี้ก็ใหญ่เกินไป เธอหาวงเล็ก ๆ หน่อยสิ"
หลิวไห่เริ่มหงุดหงิดแล้ว
"ทำไมเรื่องมากแบบนี้นะ นั่นก็ไม่เอานี่ก็ไม่เอา"
เขาบ่นเบา ๆ ให้เธอได้ยินเพียงคนเดียว หลี่เจี่ยซินหน้ามุ่ยคิดในใจว่า
ฉันไม่ได้คิดจะมาสักหน่อย เป็นเธอนั่นแหละที่ลากฉันมา ในใจก็อยากจะถามเขาว่า ช่วงนี้ถังแตกไม่ใช่เหรอทำไมถึงมาร้านหรูขนาดนี้ล่ะ หรือกลัวจะเสียหน้ากันแน่
สองคนเลือกเพชรอยู่นานก็ไม่ได้อย่างที่ต้องการสักที ต่างโยนกันไปโยนกันมาอย่างสนุกสนาน
พนักงานที่คอยดูแลสองคนต่างมองหน้
