บทที่ 4 ขืนใจคน
1040 คำ
คุณชายใหญ่คิดว่าที่เธอปฏิเสธเพราะอยากออกนอกหน้ากับเขา แต่เขาให้เธอเรื่องนี้ไม่ได้ หลี่เจี่ยซินสวยมากก็จริงแต่ก็โลภมากด้วย คนที่เขาจะแต่งงานต้องเป็นคนที่เหมาะสม ที่พ่อแม่เลือกให้เท่านั้นเขาจึงจะมีสิทธิ์สืบทอดมรดกของครอบครัว
"ผมจะรอคุณ ยังไงก็คิดว่าเสี่ยวซินจะคิดให้ดี"
หลี่เจี่ยซินยิ้ม เธอออกจากห้องนั้นทันที จู่ ๆ ก็รู้สึกวิงเวียนศีรษะ หลี่เจี่ยซินจึงเข้าห้องน้ำเธอล้างหน้าและรู้สึกคอแห้งแปลก ๆ ตัวของเธอยังร้อนจนผิดปกติและรู้สึกถึงอารมณ์ที่อ่อนไหวของตัวเอง
หลี่เจี่ยซินรู้ว่าตัวเองเป็นอะไรทันที ถึงจะยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแต่เธอก็ไม่ใช่หญิงสาวอ่อนต่อโลก ความผิดปกติแบบนี้หลี่เจี่ยซินย่อมรู้
ในห้องน้ำที่เธอเข้ามาไม่มีใครสักคนเดียว หลี่เจี่ยซินเดินเซ เธอเห็นผู้ชายสองคนเข้ามาพร้อมที่จะหิ้วปีกเธอไป เธอจำหน้าพวกเขาได้ทั้งสองคนเป็นคนสนิทของคุณชายใหญ่
"พวกแกวางยาฉัน"
สองคนนั้นยิ้ม มีคนหนึ่งพูดขึ้น
"เป็นผู้หญิงของคุณชายใหญ่ดีจะตาย ทำไมต้องวุ่นวายให้พวกเราใช้วิธีนี้ เล่นตัวเรียกเงินเพิ่มเหรอ"
คนตัวใหญ่ทั้งสองพูดจบก็เข้ามาหิ้วปีกหลี่เจี่ยซิน คิดจะพาเธอไปให้เจ้านาย แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเธอมีความสามารถเพียงใด
ในตอนที่หลี่เจี่ยซินเดินออกจากห้องน้ำ ก็ทำให้คนสองคนที่ตัวโตสลบไปเรียบร้อย ดูเหมือนว่าคนหนึ่งจะถูกเธอบิดแขนจนไหล่หลุดอีกด้วย
หลี่เจี่ยซินพยายามจะกลับไปหาเพื่อนของเธอ และรีบออกจากที่นี่แต่ยาปลุกเซ็กส์ที่เธอโดนแรงจนเกินไป หญิงสาวในตอนนี้รู้สึกต้องการเป็นอย่างมาก หลี่เจี่ยซินหน้ามืดตามัวแล้ว เธอออกมานอกผับหรูกระทั่งโทรศัพท์ของตัวเองก็ไม่รู้ว่าทำหล่นไว้ที่ไหน
หลี่เจี่ยซินเดินมาที่ลานจอดรถ ฝั่งตรงข้ามผับแห่งนี้เป็นสถานีตำรวจและข้าง ๆ สถานีตำรวจเป็นโรงแรมหรู หลี่เจี่ยซินเดินโซเซข้ามถนนมาจนได้ เดิมทีตั้งใจว่าจะไปแจ้งความว่าตัวเองถูกวางยา แต่ไม่รู้ด้วยเหตุใดเธอจึงเดินเข้าไปในโรงแรมได้
หลี่เจี่ยซินเป็นคนสวย วันนี้แต่งตัวมาเที่ยวจึงยิ่งดูสวยเป็นพิเศษ ชุดที่เธอใส่เป็นชุดเดรสสีดำของหลินกว่างที่รัดรูปร่างสมส่วนงดงามของเธอเป็นอย่างยิ่ง หลี่เจี่ยซินจึงถูกมองว่าเป็นแขกในโรงแรมหรูแห่งนี้ หญิงสาวเดินโซซัดโซเซมาจนถึงหน้าลิฟต์
ในสมองมึนงงกว่าตัวเองกำลังจะไปที่ไหนกันแน่ จนกระทั่งเธอเห็นผู้ชายคนหนึ่ง กำลังเดินเข้าลิฟต์รอบกายของเขามีคนอยู่สองคน หลี่เจี่ยซินจู่ ๆ หลังจากมองหน้าคนหล่อคนนั้นแล้วเธอก็เกิดน้ำลายสอ เธอเดินตามพวกเขาไปเป็นผู้หญิงคนเดียวภายในลิฟต์แห่งนี้ เธอยืนอยู่ข้างผู้ชายรูปหล่อ เขาตัวสูงกว่าเธอมากจนเธอต้องแหงนหน้ามองเขา ดวงตาของหลี่เจี่ยซินไม่ปิดบังว่าต้องการเขา ผู้ชายคนนั้นทำท่าทางเย็นชาใส่เธอหลี่เจี่ยซินก็ยังไม่เลิกมอง ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะฤทธิ์ยา
บอดี้การ์ดสองคนนั่นมองเธออย่างระวัง แต่หลี่เจี่ยซินไม่ได้ทำอะไร และคนชายของพวกเขาก็ถูกจ้องเช่นนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว พวกเขาจึงค่อนข้างชิน หลี่เจี่ยซินไม่สนใจสองคนนั้นรู้แต่ว่าสายตาของเธอกำลังจ้องไปที่ผู้ชายสุดหล่อตรงหน้า อารมณ์เปิดเปลือยเป็นอย่างยิ่ง จนกระทั่งลิฟต์เปิดหลี่เจี่ยซินยังเดินตามเขาไป และหยุดอยู่หน้าห้องของผู้ชายคนนั้น
เธอไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไร เมื่อคนสองคนกำลังจะเข้ามาจับตัวเธอ หลี่เจี่ยซินก็ว่องไวทำร้ายผู้ชายพวกนั้นจนล้มลงไปกองที่พื้นอย่างรวดเร็ว ภาพในสมองของเธอก็รางเลือนมีเพียงใบหน้าของผู้ชายที่เธอมองเขาเป็นเหยื่อที่ถูกใจเท่านั้น
หากเธอจะต้องเสียตัวให้ใคร ก็ต้องเป็นคนนี้ที่เป็นสเปคของเธอ
หลี่เจี่ยซินบังคับผู้ชายคนนั้นเข้าไปในห้องจนได้ น่าแปลกที่เขาไม่ขัดขืนเธอมากนัก คงเป็นเพราะเขาเห็นฝีมือของเธอแล้วรู้สึกกลัวก็เป็นได้ หลี่เจี่ยซินพาเขามาที่เตียงผลักเขาลงแล้วเริ่มต้นขืนใจเขา เธอใช้เนกไทมัดมือเขาเอาไว้แน่นหนาจนเขาดิ้นไม่หลุด และแล้วเธอก็สามารถขืนใจปลุกปล้ำถอดเสื้อผ้าของเขาออกจนหมด
"คุณผู้หญิง คุณบ้าไปแล้วเหรอ คุณผู้หญิงไม่ใช่คุณเป็นเอดส์แล้วเที่ยวไล่ข่มขืนชาวบ้านหรอกนะ"
เขาผลักเธอออก แต่เธอมีเรี่ยวแรงมากกว่าผู้ชายทั่วไปถึงสามเท่า ใครเล่าจะผลักออกสำเร็จ หลี่เจี่ยซินหูอื้อตาลาย ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรมาเธอก็ไม่ได้ยินสักคำเดียว และดูเหมือนเขาจะพูดไม่มากอีกด้วย
"นี่คุณปล่อยผมเดี่ยวนี้ คุณเป็นใครกันแน่"
"ฉันขอโทษนะคะ แต่คุณถูกใจฉัน ฉันอดใจไม่ไหวแล้ว"
เขายังร้องโวยวาย พยายามขืนตัวเท่าไหร่ก็สู้แรงผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ เขาเป็นผู้ชายตัวโตเรื่องการต่อสู้ก็เก่งกาจ แต่ทำไมถึงทำอะไรผู้หญิงบ้ากามคนนี้ไม่ได้ กระทั่งเสียหน้าถูกเธอจับมัดอยู่แบบนี้
"ปล่อยผม ปล่อยนะ"
- ผู้เขียน
