น่าเสียดายที่วันนี้กว่าเขาจะออกจากบ้านคุณย่าของหลี่เจี่ยซินก็มืดค่ำแล้ว หลิวไห่จึงได้แต่ต้องรอให้ถึงวันพรุ่งนี้เพื่อที่จะเดินทางไปยังบ้านเก่าของเขาเพื่อไปเอาจดหมายในตู้ไปรษณีย์ที่เขาเช่าเอาไว้
ขับรถออกมาได้ไม่นาน หลี่เจี่ยซินก็รู้สึกถึงบางอย่าง
"ที่รักคุณก้มตัวลงต่ำหน่อย อย่าเงยหน้าขึ้นมาเด็ดขาดนะ อันตราย ถ้าเสียงดังให้ใช้นิ้วอุดหูเอาไว้"
หลิวไห่เองก็รู้สึกถึงความผิดปกติ เขามองหลี่เจี่ยซินพลางทำหน้าสงสัย เธอยังเปิดเพลงเสียงดังเหมือนกำลังจะกลบเสียงบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นพร้อมกับพูดว่า
"ฉันคิดว่ามีคนตามเรามา ระวังเอาไว้ก่อนก็ดี"
หลิวไห่เองต้องทำตัวอ่อนแอให้หลี่เจี่ยซินปกป้อง แม้ว่าเขาจะสามารถดูแลตัวเองได้และยังรู้สึกกระดากที่ต้องให้ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างหลี่เจี่ยซินปกป้องก็ตาม
"พวกมันคงจ้องวันที่ที่รักจะกลับมาคิดจะลงมือวันนี้ ไม่มีทางหรอกฉันไม่มีวันยอม"
"พวกมันจ้องเล่นงานฉันเหรอ"
