พริมายืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้องทำงานของประธานบริษัท ใบหน้าเฉยชาของเธอไม่บ่งบอกความรู้สึกใด หญิงสาวสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกเข้าปอดลึก ๆ เพราะเกรงว่าด้านในจะมีแต่มลพิษ
มือบางผลักบานประตูให้เปิดกว้างแล้วก้าวเท้าเข้าไปในห้องด้วยจังหวะมั่นคง เธอปรายตามองแม่เลี้ยงที่นั่งเชิดหน้าอยู่บนโซฟาเล็กน้อย ก่อนละความสนใจ เเล้วมองตรงไปข้างหน้า
หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่มีร่างชายวัยกลางคนรูปร่างภูมิฐานนั่งอยู่บนเก้าอี้ รัศมีกดดันของผู้มีอำนาจแผ่ออกมาจาง ๆ ดวงตาคมเข้มดุดันจ้องมองหญิงสาวร่างเล็กที่ปล่อยให้เขารอร่วมสิบนาทีอย่างไม่วางตา คาดหวังให้อีกฝ่ายเกรงกลัว แต่สิ่งที่ได้กลับมามีเพียงใบหน้าเฉยชาต่อทุกสิ่งไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ได้ ดวงตากลมโตนัยน์ตาหวานเหมือนผู้เป็นมารดาจ้องตอบกลับมาที่เขาอย่างไม่หวั่นเกรง
เดชา เลิศลักษณ์ ถอนหายใจออกมายาว ๆ พร้อมคิดว่า ถึงเธอจะไม่เกรงอำนาจที่เขาเป็นถึงประธานบริษัท แต่อย่างน้อยก็
