ตอนที่ 15
“ไปกินข้าวกับพี่ก่อนสิ..แล้วพี่จะให้กลับ” กฤตดนัยพลิกตัวคร่อมร่างมาริสาไว้ใบหน้าซุกไซ้ที่ซอกคอหอมๆ นั ้นอย่าง แกล้งเธอ
“ถ้าไม่ไปกินข้าว พี่จะกินริสาตรงนี้แหละ
“หยุดพอแล้ว ฉันจะกินข้าว ลุกเลย”
“ใครจะกินข้าวนะ พูดใหม่สิ” กฤตดนัยเมื่อได้ยินคําว่าฉันอย่างงั้นอย่างงี้ก็ไม่พอใจขึ้นมาอีก พูดแล้วทําไมไม่จํานะยัยบ๊องเนี้ย ต้องให้ขู่อยู่เรื่อย
“เอ่อ..ริสาหิวข้าวแล้วค่ะ พี่กฤตลุกได้หรือยังคะ”
มาริสาเปลี่ยนคําพูดใหม่แต่คําพูดเธอแฝงไปด้วยการประชดประชัน
“พูดอย่างงี้ให้ได้ทุกวันนะ ไม่งั้นพี่จะลงโทษริสา คงรู้นะว่าพี่จะลงโทษริสาแบบไหน” กฤตดนัยรู้ว่าเธอประชด แต่ก็ถือโอกาสขู่เธอซะเลย ยัยเนี้ยพูดดี ๆ ไม่เชื่อฟังหรอกชอบให้ขู่อยู่เรื่อย
“คนเอาแต่ใจ” มาริสาอดที่บ่นออกมาเบาๆ ไม่ได้ แต่คนหูหาเรื่องก็ดันได้ยินอีก
“ริสา พูดว่าอะไรนะ!”
“ปะ เปล่าค่ะ ริสายังไม่ได้พูดอะไรเลย”
“โอเคร สงสัยพี่จะหู
