เป็นไปไม่ได้
1095 คำ
เอิงเอย....
"น้องเอิงกลับมาแล้วค่าแม่" ฉันวางกระเป๋านักเรียนเสร็จก็วิ่งเข้าไปในครัวแล้วหอมแก้มแม่ทันที
"กลับมาแล้วเหรอลูก"
"ค่าแม่ หื้มมแม่ทำคุ๊กกี้อีกแล้ว ขอน้องเอิงชิมหน่อยนะคะ" ฉันหยิบคุ๊กกี้ที่แม่เพิ่งทำเสร็จใหม่ๆเข้าปาก
"มือก็ไม่ล้างมาหยิบขนมเรานี่นะ" แม่ดุฉันแต่ไม่ได้ดุจริงจังหรอก
"เอ่อแม่คะน้องเอิงมีเรื่องอยากให้แม่ช่วยน้องเอิง"
"ช่วยอะไรลูก" ฉันมองไปข้างหลังหันซ้ายหันขวาเพื่อดูว่าพ่อภูเดินตามเข้าในในครัวหรือเปล่า
"มองอะไรเรา"
"มองพ่อค่ะว่าเดินตามเข้ามาหรือเปล่า"
"แปลว่าเรื่องนี้ไม่อยากให้พ่อรู้ใช่มั้ย"
"ใช่ค่ะ"
"มีอะไรว่ามาค่ะ"
"คือน้องเอิงอยากขอแม่ไปนอนบ้านเอมิ"
"นอนบ้านเอมิ??"
"ใช่ค่ะ"
"ทำไมล่ะมีอะไรหรือเปล่า ปกติมีแต่เอมิที่มานอนบ้านเรา"
"ก็น้องเอิงอยากไปนอนบ้านเอมิบ้างน่ะสิคะแม่ คืออีกไม่กี่วันก็จะสอบปลายภาคแล้วน้องเอิงก็เลยอยากไปอ่านหนังสือเงียบๆบ้านเอมิ"
"แล้วบ้านเราไม่เงียบเหรอลูก"
"จะเงียบยังไงคะภูฟ้าชอบเล่นเกมส์เสียงดังน้องเอิงไม่มีสมาธิอ่านหนังสือเลย>อัยวา...
ฉันแค่อยากพูดให้ลูกเข้าใจและยอมรับความเป็นจริงฉันไม่อยากให้ลูกต้องมาร้องไห้ผิดหวังเสียใจเหมือนที่ฉันเคยเป็นมาก่อนแม้ว่าตอนนี้ฉันจะสมหวังกับพี่ภูแต่ก็ใช่ว่าเรื่องความรักของลูกจะสมหวังเหมือนกันกับฉัน อีกอย่างกว่าที่ฉันจะมีความสุขได้อย่างทุกวันนี้ฉันก็เจ็บมาไม่น้อยเหมือนกัน ส่วนน้องเอิงฉันไม่รู้ว่าลูกจะทนรับความเจ็บปวดและผิดหวังได้มากแค่ไหนเพราะตั้งแต่แกเกิดมาแกไม่เคยต้องผิดหวังหรือเสียใจกับเรื่องอะไรเลยเพราะมีทั้งพ่อแม่ปู่ย่ายายทวดคอยให้ความรักความเอาใจใส่ตามใจทุกสิ่งอย่าง เรื่องบอมฉันรู้ว่าเขาไม่ได้คิดเรื่องชู้สาวกับน้องเอิงหรอกเพราะเขาเห็นน้องเอิงมาตั้งแต่เด็กเรียกว่าตั้งแต่เกิดเลยก็ว่าได้ ฉันยอมรับว่ารู้มานานแล้วเรื่องน้องเอิงแอบชอบบอมซึ่งฉันไม่ติดหรอกนะที่น้องเอิงจะมีความรักกับผู้ชายที่อายุมากกว่าหลายสิบปียิ่งเป็นบอมฉันยิ่งรู้สึกสบายใจถ้าทั้งคู่ใจตรงกันรู้สึกเหมือนกัน ก็อย่างที่ทุกคนรู้ว่าบอมเป็นคนดีมากขนาดไหนเรารู้จักกันมานานหลายสิบปีเขาเป็นคนยังไงฉันรู้ดี ซึ่งฉันก็เคยลองถามบอมถึงเรื่องสาวๆในสเป๊กของเขาว่าเขาชอบผู้หญิงแบบไหนซึ่งคำตอบที่ได้ก็คือเขาชอบผู้หญิงเรียบร้อยอ่อนหวานพูดจาไพเราะและมีความเป็นผู้ใหญ่ไม่เอาแต่ใจไม่งอแงเหมือนเด็กเพราะเขาไม่ชอบตามง้อใครง่ายๆก็คือเขาเอาใจใครไม่เป็นพอได้ฟังแบบนี้แล้วฉันก็รับรู้ได้ในทันทีว่าลูกสาวตัวเองหมดหวังอย่างแน่นอนเพราะลักษณะผู้หญิงที่บอมชอบลูกสาวฉันไม่มีเลยสักอย่างน้องเอิงน่ะทั้งดื้อทั้งเอาแต่ใจทั้งขี้งอน
"แต่น้องเอิงอยากลองดูค่ะ"
"ลองดูยังไงลูก"
"น้องเอิงจะบอกความในใจให้อาบอมรู้ค่ะน้องเอิงจะสารภาพรักกับอาบอม"
"ห๊ะ!!!" ฉันยอมรับว่าตกใจเมื่อได้ยินลูกสาวพูดแบบนี้แต่คิดไปคิดมาลูกก็เหมือนฉันนั่นแล่ะเมื่อก่อนฉันก็เป็นแบบนี้ชอบพี่ภูก็บอกว่าชอบไม่เคยปิดบังความรู้สึก
"จุ๊ จุ๊ แม่อย่าเสียงดังซี่เดี๋ยวพ่อก็ได้ยินหรอกค่ะ"
"โอเคค่ะลูกโอเคแม่ตกใจไปหน่อย"
"แล้วตกลงแม่จะช่วยน้องเอิงมั้ยคะ" ลูกสาวทำตาปริบๆอ้อนวอนขอความเห็นใจ ฉันซึ่งก็เข้าใจความรู้สึกของลูกเป็นอย่างดีเพราะเคยเป็นเหมือนแกมาก่อน
"โอเคค่ะแม่จะช่วยหนูเองแต่มีข้อแม้"
"ข้อแม้อะไรคะแม่พูดมาได้เลย"
"ถ้าโดนปฏิเสธน้องเอิงต้องตัดใจนะคะแม่ไม่อยากให้หนูเสียใจ"
"ง่ะ>ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ น้องเอิงของแม่อัย>
- ผู้เขียน
