บอกรัก

1231 คำ
เอิงเอย.... หลังจากที่ฉันกินเบียร์เพื่อให้ตัวเองมีความกล้ามากขึ้นฉันก็ค่อยๆเดินออกมาจากห้องนอนยัยเอมิที่ตอนนี้หลับไปแล้วแล้วเดินลงมาดูว่าอาบอมขึ้นมานอนหรือยังหรือว่าเขายังนั่งอยู่ข้างล่าง แต่ฉันคิดว่าเขาไม่น่าจะอยู่ข้างล่างแล้วล่ะเพราะไม่อย่างงั้นยัยเอมิจะเอาเบียร์ขึ้นมาได้ยังไงถ้าอาบอมยังนั่งอยู่มีหวังโดนด่าเปิงแน่ที่แอบเอาเบียร์ขึ้นมาดื่มบนห้อง ฉันก็เลยแอบย่องไปที่หน้าประตูห้องนอนของอาบอมแล้วเอาหูแนบกับประตูเพื่อฟังว่าเขาอยู่ในห้องหรือเปล่า แต่ก็เงียบเงียบแบบเงียบสนิทไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาเลย หรือว่าอาบอมยังอยู่ข้างล่างฉันก็เลยค่อยๆเดินย่องลงบันไดมาดูเพื่อความแน่ใจแต่ก็ไม่เห็นใครไฟก็ปิดมืดสนิทหมดแล้ว คาดว่าอาบอมน่าจะอยู่ในห้องนอนของเขานั่นแล่ะสงสัยบ้านนี้ห้องนอนจะเป็นห้องที่เก็บเสียงก็เลยทำให้ไม่ได้ยินอะไรเลย ฉันเดินกลับมาอยู่ตรงหน้าห้องอาบอมอีกครั้งจากนั้นก็เลยลองบิดลูกบิดประตูห้องนอนดูปรากฏว่าประตูห้องนอนของอาบอมไม่ได้ถูกล็อกฉันก็เลยถือวิสาสะเปิดเข้าไปแบบช้าๆค่อยๆเปิดเผื่อว่าคนข้างในจะหลับอยู่แต่ภายในห้องสว่างจ้าไม่ได้มืด ฉันสอดส่ายสายตามองหาว่าอาบอมอยู่ตรงส่วนไหนของห้องแต่ก็ไม่เจอ ฉันก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปแล้วก็จัดการปิดล็อกประตูห้องนอนอย่างแน่นหนา แล้วฉันจะล็อกประตูทำไมเนี่ยงงกับตัวเองจริงๆแต่ก็ช่างมันเถอะล็อกไว้ก่อนดีกว่าเผื่อว่า.....อร๊ายยแกคิดอะไรอยู่เนี่ยยัยเอิงถ้าแม่อัยวารู้โดนตีตูดลายแน่><" ฉันถูกอาบอมรุกจูบอย่างไม่ปรานีมันทั้งเร่าร้อนแล้วก็รุนแรงจนฉันที่เป็นคนจูบเขาก่อนทำอะไรไม่ถูก "พอใจหรือยังพอใจแล้วก็ออกไปซะ" อาบอมผลักฉันออกแล้วก็ไล่ฉันอีก ฉันที่กำลังมึนงงกับตัวเองไม่รู้จะทำยังไงก็รีบวิ่งออกไปจากห้องด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม