มือใหญ่ที่กอดรัดเอวบางไว้แน่นหนารีบคลายออก กระนั้นก็ยังไม่ยอมปล่อย ตาคมจ้องลึกไปยังดวงตากลมที่ตอนนี้มีแววแข็งกระด้าง
“ ผมจริงจังกับมีนนะ ”
“ ถ้าคิดจะจริงจัง กรุณาอย่าทำแบบนี้กับมีนอีก มีนไม่ชอบ ”
ใบหน้าหล่อเหลาเผลอยิ้มพราวขึ้นมาแล้วเอ่ยกลับไปอย่างทะลึ่งทะเล้น
“ ไม่ชอบจริงเหรอ ผมเห็น… ”
“ คุณพิธาน ! ปล่อยมีน ”
ใบหน้าหวานดุดันขึ้นทุกขณะ เขาสบสายตาแล้วเผลอเสียวสันหลังวาบ แม่กวางน้อยแสนน่ารัก เหตุใดกลายเป็นแม่เสือขึ้นมาได้เนี่ย
ในที่สุดมือใหญ่ก็ต้องปล่อยพันธนาการนั้นออกอย่างจำใจ พร้อมลุกขึ้นยืนแล้วเดินอ้อยสร้อยไปที่ประตู หญิงสาวเอื้อมมือไปเปิดแล้วหันมาบอกน้ำเสียงเด็ดขาด
“ กลับไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ กลับไปได้แล้ว ” ชายหนุ่มทำตาละห้อย
“ ผมยังไม่อยากกลับ อยากนอนที่นี่ กอดมีนทั
