“ เปล่าค่ะ มีนไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นแม้แต่นิดเดียว แค่กลัวใครมาเห็นเข้า ” หญิงสาวคว้ามือใหญ่ที่นัวเนียอยู่กับมือเล็กของตนในอ่างแป้งไว้เป็นเชิงให้เขาหยุดการกระทำนั้นเสีย เขาเงยหน้าขึ้นจากการดมดอมนวลเนื้ออย่างเสียดาย ตาคมหวานฉ่ำพร่าพรายจากอารมณ์รุ่มร้อนที่มันเกิดขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วน
“ ใครจะมาเห็นล่ะครับ มีแค่มีนกับผมสองคน ”
“ ตรงนี้มันห้องครัวนะคะ ใครก็เข้ามาเห็นได้ทั้งนั้น ”
“ ถ้าอย่างนั้นเราไปห้องที่ไม่มีคนเห็นกันดีไหม ” กระซิบเสียงสั่นอย่างเอาแต่ใจ พร้อมก้มลงประทับจูบที่ซอกคอขาวผ่องอีกครั้ง
“ มะ ไม่ได้นะคะ หยุด หยุดเดี๋ยวนี้เลยค่ะ ”
เขายังคงทำหูทวนลม มือใหญ่จับมือเล็กขยำในอ่างผสมแป้ง สิ่งที่อยู่ด้านในกระฉอกเลอะเทอะออกนอกอ่างไปบ้าง แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจเท่าใดนัก
“ นะ นะครับ ไปห้องผมกันนะ ” เสียงทุ้มออดอ้อ
