ยั่วรักคุณบอส

ตอนที่ 5 ค่าตัว

ฉันเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงเพลงสากลดังแว่วเข้ามาในหู เปลือกตาเริ่มคลี่ขึ้นมาอย่างช้าๆ ก็พบกับเพดานห้องที่ไม่คุ้นตา ฉันขมวดคิ้วแล้วเอียงหน้ามองซ้ายขวา จากนั้นจึงพยายามดันตัวลุกขึ้น แต่ก็รู้สึกเจ็บจี๊ดที่ศีรษะจนต้องทำหน้าเหยเกล้มตัวลงนอนอีกครั้ง

            “โอ๊ย! ทำไมปวดอย่างนี้เนี่ย” ไม่เพียงแค่นั้นฉันยังรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว รู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังเป็นไข้

            ที่นี่มันคือที่ไหนกันนะ?

            มองไปยังชุดโฮมเธียเตอร์ขนาดใหญ่ก็  พบว่ามันถูกเปิดทิ้งไว้ เป็นช่องรายการเพลงของสถานีต่างประเทศนั่นเอง แต่ทว่ากลับไม่เห็นแม้แต่เงาของผู้เป็นเจ้าของห้อง

            “ตื่นสักที...ฉันนึกว่าเธอจะตายแล้วซะอีก” เมื่อได้ยินเสียงทุ้มฉันก็หันขวับไปมองทันที เป็นเขาคนนั้น คนที่ทำให้ฉันต้องเดินตากฝนจนไม่สบายตัวอย่างนี้

            “บอสพาหนูมาที่นี่ทำไม”

            “คำแรกที่เธอควรพูดคือคำว่าขอบคุณ ถ้าฉันไม่พาเธอมาที่นี่ป่านนี้คงจะหนาวตายข้างถนนไปแล้วมั้ง” เขาเอ่ยอย่างไม่ยี่หระ มีเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาวพันรอบเอวไว้ มีหยดน้ำเกาะตามผิวกายประปราย บ่งบอกว่าเขาเพิ่งจะอาบน้ำมาหยกๆ

            “จะขอบคุณทำไมในเมื่อคนที่ทำให้หนูต้องเป็นอย่างนี้ก็คือบอส” พูดจบฉันก็พยายามหยัดตัวลุกขึ้นจากเตียง หยิบแว่นที่วางอยู่โต๊ะข้างเตียงขึ้นมาใส่ แต่ทว่าเมื่อมองเข้าไปในผ้าห่มกลับพบว่าตัวเองกำลังเปลือยกายล่อนจ้อน เห็นอย่างนี้แล้วฉันจึงหันขวับไปมองเขาอย่างอาฆาตแค้น

            “ถ้ามีปัญญากลับก็กลับไปสิหึๆ” เขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ปลดผ้าเช็ดตัวออกพาดบนบ่าแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าอย่างหน้าไม่อาย

            เมื่อเห็นอีกฝ่ายเปลือยกายอย่างนั้นฉันจึงหันหน้าหนีไปอีกทาง แม้ว่าจะเพิ่งเคยเห็นมันมาเมื่อวานแล้วก็ตามที แต่มันก็ยังไม่คุ้นชินอยู่ดี

            “บอสเอาเสื้อผ้าหนูไปไว้ที่ไหน”

            “ทิ้งไปแล้ว” เขาเอ่ยขณะสวมใส่กางเกงบอล

            “ทิ้งไปแล้ว! แล้วอย่างนี้หนูจะใส่อะไรกลับเนี่ย จะจองเวรจองกรรมกันไปถึงไหน ทำกับหนูเมื่อวานยังไม่พอใจอีกเหรอ” บ่อน้ำตาฉันเริ่มแตกอีกครั้ง เมื่อรู้ว่าไม่มีทางสู้อะไรเขาได้เลยสักนิด

            “ใจกล้าหน้าด้านไม่ใช่เหรอ ก็เดินออกไปทั้งอย่างนี้เลยสิ”

            “มันจะมากไปแล้วนะ แค่หนูบอกชอบบอสมันผิดมากขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมถึงได้แกล้งกันอย่างนี้ ฮึก...”

            “เธอผิดตั้งแต่ชอบฉันแล้วล่ะ คนอย่างเธอมันไม่ได้คู่ควรกับฉันแม้แต่น้อย แต่ถ้าเธอต้องการฉันมากขนาดนี้ฉันอาจจะสงเคราะห์ให้ได้นะ ถ้าเธอ....มาเป็นเมียบำเรอฉัน” บอสเดินมาที่ปลายเตียง ทำหน้ากวนๆ ราวกับปีศาจร้ายที่มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว ผิดกับภาพลักษณ์ที่เห็นในบริษัทมากเหลือเกิน

            “คิดเหรอว่าหนูจะยอม แค่ครั้งเดียวมันก็มากเกินพอแล้ว หนูไม่เสียใจเลยถ้าจะเสียความบริสุทธิ์เพื่อจะได้รู้สันดานคนเลวๆ” พูดจบฉันก็ลุกขึ้นพร้อมกับผ้าห่ม นำมันมาพันรอบตัวไว้เพื่อเดินไปหาเสื้อผ้าพอที่จะใส่ได้ ไม่งั้นวันนี้คงไม่ได้ออกไปจากที่นี่แน่ โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุดไม่งั้นมีหวังพี่ที่ทำงานได้โทรตามแล้วแน่นอน

            เอ๋!!! แล้วแม่ฉันล่ะ เมื่อคืนไม่ได้กลับบ้านนี่นา ป่านนี้คงจะเป็นห่วงแย่แล้ว

            “จะรีบไปไหน” เขาเดินตรงมาหาฉันแล้วจับไหล่ทั้งสองข้างไว้ พยายามจะซุกใบหน้าลงมาที่ซอกคอ

            “ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไหนบอกว่าสภาพอย่างหนูไม่คู่ควรกับบอสไงคะ แล้วจะมาเกลือกกลั้วกับคนต่ำๆ ทำไม”

            “ปากดีนักนะ เห็นหนิมๆ ติ๋มๆ ไม่นึกเลยว่าจะแรดอย่างนี้”

            “แรดตรงไหนคะ หนูไม่ได้มั่วกับผู้ชายเหมือนอย่างที่บอสทำกับผู้หญิงคนอื่นๆ หรอก” ฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่ ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในบริษัทฉันมีสิทธิ์ที่จะต่อปากต่อคำกับเขา

            “อวดเก่ง!” เขาจ้องเขม็งมาที่ฉัน จากนั้นก็พยายามดึงผ้าห่มออกจากตัว เรายื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่สักพัก มันก็ปลิวออกจากตัวฉัน จากนั้นเขาก็ทุ่มตัวฉันลงไปที่เตียงอีกครั้ง

            “ปล่อยนะคะบอสหนูจะกลับบ้าน ถ้ายังทำอย่างนี้อีกหนูจะไปแจ้งตำรวจว่าถูกบอสข่มขืน” แม้ว่าตอนนี้เขาจะคร่อมตัวฉันไว้ก็ตามที แต่ทว่าต้องหาวิธีออกไปจากที่นี่ให้ได้เร็วๆ ฉันกลัวว่าแม่จะไปแจ้งความคนหายน่ะสิ

            “หึๆๆ ข่มขืนงั้นเหรอ เธอสมยอมฉันเองต่างหาก ถ้าอยากดังก็เชิญเลย คิดเหรอว่าตำรวจจะทำอะไรฉันได้ แค่โยนเศษเงินนิดๆ หน่อยๆ ให้ คดีก็เงียบแล้วคิดให้ดีๆ นะ” พูดจบเขาก็โน้มใบหน้าหล่อลงมาประกบจูบฉันอย่างดูดดื่ม ส่งลิ้นเข้ามาในโพรงปากตวัดเลียอย่างหื่นกระหาย

            มือทั้งสองข้างบีบเคล้นเนินอกฉันแรงๆ ทำเอาอาการไข้กระเจิงหนีหายไปเป็นปลิดทิ้ง เขาใช้ท่อนขาแข็งแรงบดเบียดขาเรียวฉันให้แยกออกจากกัน จากนั้นจึงละมือข้างหนึ่งลงไปดึงกางเกงบอลลงเพื่อให้ท่อนเอ็นตัวเขื่องออกมาทำงาน

            ฉันกำมือทุบไปที่แผ่นหลังเขาสุดแรง แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่สะทกสะท้าน ยิ่งฉันออกแรงขัดขืนเขายิ่งบดจูบหนักหน่วงมากขึ้นเป็นเท่าตัว

            “อื้อ....”

            ในระหว่างนั้นบอสก็จ่อปลายหัวเห็ดไปที่ร่องสวาท ถูไถเพื่อเรียกน้ำหล่อลื่นจนฉ่ำแฉะ เมื่อทุกอย่างพร้อมเขาก็ยัดเยียดมันเข้าไปในรูสวาท ออกแรงกระแทกดันมันเข้าไปจนสุดลำ

            พรวดดด

            “อื้อ...” ฉันเบิกตาโพลงเมื่อความเจ็บปวดพลุ่งพล่านไปทั่วทั้งร่าง ความระบมจากการถูกรุกรานยังไม่จางหาย แต่กลับโดนกระทำย่ำยีซ้ำอีกครั้ง ความรู้สึกไม่ต่างจากเมื่อวานเลยสักนิดเดียว

            เขาไม่ยอมเปิดปากให้ฉันได้พูดอะไรเลย เมื่อแก่นกายเข้าไปได้สำเร็จบอสก็เริ่มขยับตัว กระแทกกระทั้นความใหญ่โตเข้าไปในรูสวาทอย่างไม่ปรานี ฉันจำต้องอ้าขาออกให้อีกฝ่ายบดเบียดลำตัวแข็งแกร่งทับทาบอย่างจำยอม

            ความเจ็บปวดถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่าน มือที่เคยทุบตีแผ่นหลังเขาเริ่มเปลี่ยนมาเกาะกุมไว้แน่น ความช่ำชองของเขาทำให้ผู้หญิงทั้งโลกยอมสยบได้อย่างง่ายดาย...ตอนนี้ก็รวมถึงตัวฉันด้วย

            ปับ! ปับ! ปับ!

            “ซี๊ดดดด!!! ตอดโคตรๆ แม่งงงง...” บอสผละใบหน้าออกแล้วสูดปากเสียว สบถคำหยาบออกมาต่อหน้าฉัน สีหน้าอันบิดเบี้ยวของเขาทำให้ฉันแทบไม่อยากจะมอง มันทำให้ฉันละอายใจเพราะตัวเองก็รู้สึกดีไม่น้อยทั้งที่เอ่ยปฏิเสธในตอนแรก

            ฉันเอียงหน้าหนีไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา บอสยกขาฉันขึ้นพาดบนบ่า จากนั้นก็ค้ำยันมือไว้บนเตียงเพื่อส่งแรกกระแทกเข้ามาให้แรงและเร็วขึ้น

            ปับ! ปับ! ปับ! ....

            “ซี๊ดดดด...แม่งตอดดีเหลือเกิน”

            ฉันหลับตาพริ้ม ขบริมฝีปากล่างไว้แน่น เพื่อบังคับตัวเองไม่ให้ส่งเสียงออกไปให้อีกฝ่ายได้ยิน เพราะกำลังจะถึงจุดหมายปลายทางแล้ว

            “แม่งงงง...ไม่ไหวแล้ว ซี๊ดดดด!!! ตะ...แตกแล้ววววว”

            บอสกระเด้าระรัวสูดปากส่งเสียงเสียวดังระงมท่วมห้อง จากนั้นจึงถอนแก่นกายออกมาแล้วรูดขึ้นลงแรงๆ สามสี่ครั้งจนน้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งออกมาจนเลอะเต็มหน้าท้องฉัน

            น้ำตาฉันไหลพรากลงมาเมื่อพายุแห่งกามารมณ์สงบลง บอสฟลุบตัวทับทาบบนตัวฉัน เสียงลมหายใจหอบเหนื่อยของเขาดังระงมข้างใบหู จากนั้นอีกฝ่ายก็เริ่มพรมจูบตามซอกคอฉันอีกครั้ง

            “ลุกออกจากตัวหนูเดี๋ยวนี้”

            “ทำไมล่ะ ไม่ชอบฉันแล้วเหรอ” ฉันรู้ว่าเขาพูดจาเยาะเย้ยให้ฉันเจ็บปวดมากขึ้นไปอีก จากที่รักเคยรักมากวันนี้เขาได้ทำให้ฉันเกลียดมากเช่นเดียวกัน

            “ไม่! หนูเกลียดบอส เกลียดที่สุดในโลก เกลียดยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือเสียอีก”

            “นี่ล่ะที่ฉันต้องการ ฉันอยากให้เธอเกลียดฉันให้มากๆ ฉันไม่ชอบผู้หญิงที่เข้าหาผู้ชายก่อนอย่างนี้ มันบ่งบอกว่าเธอไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ฉันเคยเห็นมา ลุกขึ้นไปอาบน้ำเดี๋ยวฉันจะไปส่งที่บ้าน” เขาว่าพลางลุกออกจากตัวฉัน

            “ไม่ต้อง! หนูกลับเองได้”

            “ก็ฉันบอกจะไปส่งยังไงล่ะ!  ถือว่าซะว่าแลกกับค่าตัวเธอก็แล้วกัน เลือกเอาระหว่างถูกขังอยู่ที่นี่หรือจะกลับบ้าน” เขาเริ่มพูดเสียงแข็งมากขึ้น   

            ฉันไม่ตอบอะไรเพียงแต่รีบลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ นั่งร้องไห้อยู่สักพักจึงรีบชำระล้างร่างกายให้สะอาด ถึงแม้ว่าคราบสวาทที่เขาทำไว้มันจะล้างออกได้ แต่ทว่ารอยมลทินที่อยู่ในใจฉันมันกลับไม่สามารถล้างออกไปได้ จากที่เคยชอบผู้ชายรวยๆ ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกเกลียดและขยะแขยงเข้าไส้ซะแล้ว