เธอคิดไว้แล้วว่าจะเตรียมของใช้ไว้ในบ้านสักหลายอย่างเพื่อให้ทุกคนได้ใช้ของใหม่ เพราะว่าของที่บ้านก็เก่ามากแล้ว อย่างพวกหมอนกับผ้าห่ม ถ้ายังใช้ของเก่าอย่างนั้นต่อไป คงไม่ดีต่อสุขภาพแน่ ๆ
“ไม่อยากได้อะไรครับ ที่บ้านเก่าเราก็พอมีอยู่ ใช้อันเดิมไปก่อนก็ได้ ยิ่งช่วงนี้บ้านเรายังไม่มีเงิน” อาชุนตอบออกมา สีหน้าของเด็กน้อยหม่นหมองลงเมื่อนึกถึงสภาพการเงินของครอบครัว
“ใช่ค่ะ แค่นี้ก็ดีมากแล้ว” เสี่ยวเหมยเองก็เห็นด้วยกับพี่ชาย
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวอาหาเงินได้เมื่อไหร่ อาจะซื้อของให้ทุกคนเอง ดีไหม” เว่ยอ้ายเหม่ยพยักหน้ารับและบอกทั้งหลานสองคนเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตหากต่อไปเธอเอาของออกมาจากมิติ
“เย้ ๆ อาอ้ายเหม่ยใจดีที่สุดเลยค่ะ”
“ขอบคุณอาอ้ายเหม่ยนะครับ”
เด็กน้อยทั้งสองคนดีใจจนกระโดดโลดเต้น พูดขอบคุณล่วงหน้าไปหลายคำ ในความคิดของเด็กน้อยตั้งแต่เกิดมา พวกเขาไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อน
เว่ยอ้ายเหม่ยมองห
