คนบ้านใหญ่ก็อยู่รวมในกลุ่มของชาวบ้านที่มาด้วย เว่ยคัง นางหวังหลิน และเว่ยอวิ๋นรุ่ยยืนอยู่ที่มุมด้านหลังสุด สามคนพ่อแม่ลูกยืนสังเกตการณ์อยู่สักพัก เมื่อเห็นพวกชาวบ้านไม่กล้าพูดอะไรกับเว่ยอ้ายเหม่ยก็เริ่มทนไม่ไหว เว่ยคังเลยพูดโพล่งออกมา
“ซื้อจักรยานมา ก็ควรเอามาให้บ้านใหญ่ใช้ ต้องเอามาเป็นของส่วนรวมสิถึงจะถูกต้อง” ชาวบ้านที่ยืนล้อมอยู่ตรงนั้นได้ยินเว่ยคังพูดแบบนี้ ก็ถึงกับทำหน้างุนงง มีเสียงซุบซิบนินทากันดังขึ้นมาว่าคนบ้านรองซื้อจักรยานเกี่ยวอะไรกับคนบ้านใหญ่ด้วย ในเมื่อแยกบ้านออกมาแล้ว
“อะไร ทำไมมาพูดหน้าไม่อายแบบนี้ ก็บ้านรองเว่ยทั้งแยกบ้าน ทั้งตัดขาดกันแล้วไม่ใช่เหรอ คนบ้านใหญ่ยังจะกล้ามาทวงสิทธิ์อะไรกัน”
“ใช่ ๆ ดีแล้วที่ตัดขาดให้รู้แล้วรู้รอด กับคนเห็นแก่ตัวแบบนั้นไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกันดีที่สุด”
“คนบ้านใหญ่ไม่มีสิทธิ์มาใช้จักรยานคันนี้ จักรยานคันนี้เป็นของบ้านเรา พวกเราใช้เงินส่วนต
