บทที่4.ตบตา

1672 คำ

“อ่าว์!!...” เสียงหวานครางกระเส่า เมื่อมือใหญ่สอดลึกเข้าไปใต้ชุดคลุม เขาบีบบี้ปลายยอดอกที่หดเกร็งแรงๆ “คุณคงไม่ลืมผมนะคนสวย ถ้าคุณมีโอกาสได้สมใจกับดอจิโน่ ไอ้หนุ่มนั่นหวงตัวน่าดู” บิลลี่กระซิบแนบอกอิ่ม ก่อนจะอ้าปากครอบเต้าอวบ กระดกปลายลิ้นร้อนๆ กวาดไล้ ขบเม้มปลายยอดอกอย่างรุนแรง “อือ อ่า...ฉันไม่มีทางลืมคุณหรอกบิลลี่ ไม่มีใครรู้ใจฉันดีเท่ากับคุณ” ลินดากระซิบตอบเสียงเครือ เธอแอ่นหยัดอกอวบอิ่มให้ชายหนุ่มดูดดื่มด้วยความเต็มใจ เสียงสูดปากเพราะซ่านเสียวดังขึ้น ยาวนานจนกว่าจะปลดปล่อยความทรมานออกไปจากกายได้นั่นแหละ เสียงเหล่านั้นถึงจะเงียบลง บิลลี่กระชากชุดคลุมที่ลินดาเพิ่งสวมให้หลุดออกไป เขาเริ่มจู่โจมอย่างเร่าร้อน สองมือประคองอกอวบอิ่มไว้ ปลายนิ้วขยับขยี้ที่ยอดอกอิ่มแรงๆ จนลินดาสูดปากครางซี๊ดซ๊าด!! ปลายหัวเข่าขยับดันเรียวขางามให้เปิดกว้าง รอรับสัมผัสแนบแน่น หนุ่มพลังม้าสอดแทรกความแข็งตึงลงกลางกลุ่มดอกไม้งามที่จะชุ่มชื้น เขาขยับบดเบียดเอวสอบ กดเน้นความแกร่งกล้าลงไปอย่างรวดเร็ว “อูย...โอววววว...” เสียงสูดปากครางระงม ลินดาซ่านเสียวจนขนลุก เอวบางโยกขยับตอบโต้อย่างรู้หน้าที่ บิลลี่ทิ้งตัวแรงๆ เขากระทั้นกายค่อนข้างแรง จนลินดาครางระงม คนทั้งสองพุ่งทะยานเข้าหากันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เสียงครางดังขรม เขาและเธอพลัดกันรุกและรับแบบรู้งาน “คุณยอดเยี่ยมไม่เปลี่ยนเลยนะลินดา ผมจะนอนกับคนอื่น ไม่มีสาวไหนสู้คุณได้สักคน” บิลลี่กระซิบชมแนบใบหู เขากระแทกกายแกร่งอย่างหนักหน่วง จนลินดาสูดปากครางลั่น เพลิงพิศวาสเผาผลาญจนลินดาแทบจะมอดไหม้ หล่อนยังมีภารกิจบางอย่างต้องทำจึงต้องยั้งใจไว้บ้าง แต่เพราะรสชาติแซ่บซ่านที่บิลลี่จงใจมอบให้ ลินดาจึงติดพัน แต่เมื่อบทพิศวาสบทที่สองจบลง เธอจึงต้องชะลอความอยากของตัวเองไว้บ้าง ครอบครัวคลอฟร์อดมีชื่อเสียงมีหน้ามีตา แต่ไม่ใคร่มีสตางค์เพราะบิดาใช้ในการลงเลือกตั้งจนหมด ลินดาจึงมีหน้าที่ที่คนทั่วไปไม่รู้ หล่อนใช้ร่างกายตัวเองแลกกับเงินเพื่อมาพยุงหน้าตาในสังคม ลินดานวยนาดเดินลงจากรถยนต์หรูคันโต เป็นสมบัติชิ้นเดียวที่จำต้องหาซื้อมาเพื่อรักษาหน้าตา มาดามดาเรียรีบกระวีกระวาดออกมาต้อนรับ เมื่อที่คนของนางเข้ามารายงานการมาถึงของ ลินดา “ทางนี้เลยหนูลินดา ใกล้เวลาเข้าไปทุกทีแล้ว ป้าเลยให้ในครัวเขาจัดทำอาหารไปก่อนล่วงหน้า เพราะว่ารู้ว่างานหนูก็ยุ่ง ขอบใจนะที่อุตส่าห์ปลีกตัวมาตามคำเชื้อเชิญของป้า” “ไม่เป็นไรค่ะมาดาม หนูคิดว่าเป็นเกรียติเสียอีกที่ได้มีโอกาสรู้จักกับครอบครัวเอ็คเน่” ลินดาพูดยกยอ “หนูทำอาหารไม่ค่อยเป็นนะคะ ภาระหน้าที่มีมากจนหาเวลาเรียนวิชาทำอาหารจากคุณแม่ไม่ได้เสียที ทั้งที่หนูช๊อบชอบที่จะทำอาหารให้คนที่เรารักได้ลองชิม” หญิงสาวแสร้งออกตัว ทั้งที่ความจริงแล้ว ครัว คือสถานที่ที่ลินดาไม่เคยย่างกรายเข้าไป มาดามดาเรียยิ้มกว้าง พอใจว่าที่สะใภ้ไฮโซ นางรีบต้อนลินดาเข้าไปยังบริเวณครัวโออ่าทันสมัยเพื่อทำอาหารเย็นรอดอจิโน่ เธอใช้โอกาสนี้สำหรับการดูตัวของทั้งสองคน มาดามดาเรียเคยใช้มุกนี้อยู่บ่อยๆ จนทุกคนในเอ็คเน่รู้ทัน ดอจิโน่เดินลงมาจากชั้นบนเมื่อใกล้เวลาทานมื้อเย็น เสียงพูดเบาๆ ดังมาจากห้องรับแขก ดอจิโน่เบ้ปากขัดใจคนเป็นแม่ มารดาคงจะจัดหาสาวงามมาให้เขาดูตัวอีกเป็นแน่ ทุกครั้งที่มีคำสั่งให้กลับมาบ้านอย่างเร่งด่วน ก็เป็นเพราะเรื่องนี้เป็นส่วนใหญ่จนดอจิโน่เบื่อ!! ลินดาเงยหน้าขึ้นจากการสนทนากับมาดามดาเรีย เธอได้ยินเสียงย่ำเท้าเดินลงมาจากบันไดด้านบน ดอจิโน่รูปงามจนลินดาสมคำร่ำลือ หล่อนปั้นหน้า ยิ้มหวานฉ่ำส่งให้จนดอจิโน่ บุตรชายคนโตของเอ็คเน่แอบสำรวจสาวสวยตรงหน้า หล่อนดูเจนสังคม ท่าทางจัดจ้านไม่เบา ผู้หญิงส่วนใหญ่ที่มารดาพามาให้รู้จัก ส่วนมากจะเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ เขาจึงอดนึกแปลกใจไม่ได้ เพราะเหตุใด มารดาจึงพาคนที่รอบจัดแบบนี้มาให้เขาดูตัว “แดร็กมาพอดี มานี่สิลูก มารู้จักกันไว้ก่อน เพื่อได้มีโอกาสเจอกันข้างนอกจะได้ทักทายกันถูก” มาดามดาเรียโบกมือเรียกดอจิโน่เสียงอ่อนเสียงหวาน เมื่อเห็นสีหน้าบึ้งตึงของบุตรชาย “ครับ...” ดอจิโน่รับคำ เขาขยับเดินเข้าไปช้าๆ มีสายตาร้อนแรงของลินดาที่มองมาด้วยความสนใจ ชายหนุ่มทรุดนั่งเคียงข้างมารดา โดยมีลินดานั่งอยู่ไม่ไกล ดอจิโน่มองมาดามดาเรียโดยไม่เหลือบแลไปยังลินดา จนหญิงสาวรู้สึกขุ่นเคือง รอยยิ้มแปลกๆ ที่ปรากฏขึ้นที่มุมปากของดอจิโน่ก็เหมือนกัน ลินดาเห็นแล้วรู้สึกขัดนัยน์ตา “มารู้จักกันไว้หนูลินดานี่ ดอจิโน่ลูกชายของป้าเอง” มาดามดาเรียเอ่ยแนะนำ โดยใช้สายตาปรามดอจิโน่ไว้ ไม่ให้แสดงอาการไม่พอใจออกมา “แดร็กนี่หนูลินดาลูกสาวคุณวิกรัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศ รู้จักกันไว้สิ เจอกันข้างนอกจะได้ทักทายกันถูก” ดอจิโน่อมยิ้ม “ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณลินดา หลังจากที่ได้ยินข่าวคราวคุณมานาน” เขายื่นมือออกไปทักทาย ดวงตาวาววาบขึ้นเมื่อได้ยินชื่อของลินดาชัดๆ ลินดายื่นมือออกมาจับมือของดอจิโน่จนแน่น ปลายนิ้วเรียวยาวเกลี่ยไล้อุ้งมือเขา จงใจทอดสะพานรู้สึกพอใจหนุ่มมาดดีตรงหน้า นามสกุลของเขาพ่วงมาด้วยสมบัติมหาศาล ดอจิโน่แค่นยิ้มกว้าง เมื่อลินดาที่นั่งอยู่ตรงหน้า คือลินดาคนเดียวกันกับที่เคยได้ยินจากเพื่อนนักเที่ยว มาดามดาเรียยิ้มชอบใจ เมื่อบุตรชายไม่ได้โวยวายเหมือนทุกครั้ง นางจึงเริ่มสบายใจขึ้น จนยิ้มกว้างเต็มหน้า โทมัสเดินลงมาจากชั้นบน ท่านหรี่ตามองด้วยความสนใจ ชายสูงวัยขมวดคิ้ว เมื่อเห็นหญิงสาวที่จับมือบุตรชายอยู่ ท่านทางชม้ายชายตา อ้อยอิ่งไม่ยอมปล่อยเสียที ท่านส่ายหน้า รู้สึกเบื่อแทนบุตรชาย มาดามดาเรียเป็นคนกว้างขวาง แต่ไม่น่าจะหลุดข่าวสำคัญเช่นนี้ หญิงสาวที่นั่งอยู่เบื้องหน้า ไม่เหมาะกับตำแหน่งศรีสะใภ้เอ็คเน่ซักนิดเดียว เบื้องหลังคลอฟร์อดเน่าเฟะ จนกร็อบเพราะชอบอวดรวย มีเพียงแค่ชื่อเสียงที่ยังรักษาหน้าตาได้เอาไว้ได้ จึงไม่แปลกใจที่วิก จะลงทุนเร่ขายลูกสาว เพื่อหาเงินมาใช้จ่ายในครอบครัวโดยปกปิดไว้ไม่ให้สังคมรับรู้ “คุณมาพอดี เราไปทานอาหารเย็นกันเถอะค่ะ จะได้ทำความรู้จักกันให้มากขึ้น” มาดามดาเรียรีบเชิญ และลุกเดินนำหน้าไป สองมือสอดแขนของโทมัสไว้ ให้เดินนำออกไปพร้อมกัน นางอยากปล่อยให้หนุ่มสาวได้ทำความรู้จักกันนั่นเอง “มาดามแน่ใจแล้วนะว่าคนนี้ดี เช็คประวัติถี่ถ้วนหรือยังล่ะ” โทมัสพยายามเตือนภรรยา เมื่อท่านเองก็รู้จักลินดาดีพอสมควร “ไม่ได้เช็คอะไรเลยค่ะ คนนี้ลูกสาวรัฐมนตรีเลยนะคุณ ประวัติส่วนตัวไม่นะจะเสียหาย” มาดามดาเรียตอบสามี แต่เพราะคำถามนั่งแฝงนัยยะบางอย่าง นางจึงเงยหน้ามองสามี น้อยครั้งที่โทมัสจะท้วง เพราะท่านรักและตามใจนางมาตั้งแต่ก่อนแต่งงาน โทมัสไม่ได้ตอบ นี่จะเป็นบทเรียนให้มาดามดาเรียรู้ ผู้หญิงที่มาจากสกุลดีๆ ก็ไม่ได้หมายความว่าประวัติจะดีตามไปด้วย “ยินดีที่รู้จักค่ะคุณดอจิโน่ ลินดายินดีที่รับใช้” เสียงหวานชะอ้อนเอ่ย ขณะที่เดินตามมาดามดาเรียและโทมัสไปห่างๆ “ผมน่าจะรู้จักคุณดีแล้วนะลินดา ถึงแม้ว่าไม่ได้รู้จักกันโดยตรง แต่ชื่อเสียงของคุณก็โด่งดังพอตัว”ดอจิโน่เอ่ยเสียงเนิบนาบ เขาขยับตัวหมุนกายมาเผชิญหน้ากับลินดาโดยตรง “ผมมีข้อเสนอให้คุณถ้าคุณสนใจ มันอาจเป็นการดีสำหรับคุณ จะได้กลบข่าวเน่าๆ ของคุณได้ด้วย ผมก็ได้รับผลดีอย่างที่ตัวเองต้องการ วินๆ ทั้งคู่” “คุณหมายถึงอะไรคะ?” ลินดาหยุดชะงัก เธอสบตากับดอจิโน่แบบไม่เข้าใจ “ผมจะยอมเป็นหนุ่มในคลอเล็คชั่นของคุณ คุณปล่อยข่าวให้หนังสือพิมพ์แท็บลอยด์ได้เลย แต่มีข้อแม้...ผมจะยอมควงคุณออกงานเท่านั้น ผมเบื่อที่จะต้องมานั่งให้มัมจัดหาคู่ให้” “ฉันเป็นฝ่ายเสียหายนะคะ อะไรคือสิ่งที่ได้รับหลังจากคุณทิ้งฉันไปล่ะ?” ลินดาถาม เธอรู้แล้วว่าดอจิโน่มีแผนอะไร “คุณได้รับประโยชน์เต็มๆ ซึ่งคุณก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจดี ผมแค่เสนอให้คุณ ไม่สนใจก็ตามใจคุณสิ” ดอจิโน่ตอบเสียงแข็ง ผู้หญิงตรงหน้าโลภเกินไป หล่อนต้องการอะไรจากเขาอีกล่ะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more