เธอยกมือเช็ดน้ำตาลวกๆ สองขาก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างไม่ค่อยมั่นคง เรียวขามันสั่นระริกความร้อนผ่าวจากสัมผัสจาบจ้วงยังคงติดตรึง แม้จะสลัดให้หลุด ก็ยังคงคอยตามมาย้ำเตือน คราบไคลที่ยังเหลืออยู่ไหลเอ่อนองจากจุดเร้นลับ ไหลซึมเต็มข้างสองขาเรียว ที่ยังคงก้าวไปข้างหน้าไม่ยอมหยุด
เธอทรุดลงนั่งบนขอบฟุตบาท เมื่อเดินหนีตึกสูงมาจนไกล แถมไม่ได้สนใจทิศทาง ขอแค่ให้ตัวเองพ้นไปจากขุมนรกแค่นั้นเป็นพอ สองไหล่งองุ้มยกเรียวขาขึ้นมากอดไว้แนบอก ซบใบหน้าลงไปชิดหัวเข่าปล่อยเสียงสะอื้นออกมาสุดแรง จนไหล่บางสั่นสะเทือน ร่างกายอ่อนล้าก็ยังอุตส่าห์ฝืนทนจนพาตัวเองมาไกลจากที่ไม่คุ้นชิน ผู้ชายคนนั้นหล่อเหลาปานเทพบุตร แต่เขาใจร้ายไม่ต่างอะไรกับซาตาน นับดาวเจ็บแค้นแน่นอก ไม่เคยนึกว่าตนเองจะพลาดท่าง่ายดายเช่นนี้ เธอนึกสงสัยตัวเองที่มีอาการแปลกๆ นับตั้งแต่เหยียบเข้าไปในตัวตึก เรี่ยวแรงที่เคยมีจู่ๆ ก็หดหาย อาการแปลกๆ ไม่เป็นตัวเอ
