“อ่อย...อันอะ...” เสียงอู้อี้ดังลอดออกมาจากกลีบปากหวานฉ่ำ แต่ดอจิโน่ไม่สนใจ ริมฝีปากหนาหยักยังบดเบียดกลีบปากหวานละมุน เรียกร้องกวาดไล้ความหวานอย่างตะกรุมตะกราม นับดาวเลยตัวอ่อนระทวยไปกับสัมผัสจาบจ้วง แต่ก็พยายามฝืนกายดิ้นรนต่อสู้
“อย่าร้องสิ ไม่งั้นทำมากว่าจูบจริงๆ นะ” ดอจิโน่กระซิบขู่ ยกมือปิดปากอิ่ม เมื่อถอนปากออกมาเขาดูดซับความหวานจากกลีบปากอิ่มของนับดาวจนพอใจ
นับดาวกระพริบตาเปลือกปริบๆ เธอรีบพยักหน้าตกลง ก่อนจะรีบกระถดกายหนีจนชิดหัวเตียงเมื่อดอจิโน่ปล่อยให้หลุดจากวงแขนแข็งแรงของเขา
“คุณมาทำไม?” เสียงสั่นๆ ถามอย่างเกรงกลัว เมื่อร่างสูงใหญ่ปรากฏตัวอยู่กลางห้องนอน
“มาเพิ่มข้อเสนอที่เสนอไปแล้ว แต่เธอไม่สนใจไง”
“อะไร!!!”
“อยากได้อะไรเพิ่มล่ะ ลองเสนอมาซิ เผื่อผมตกลง...”
“ไม่... ฉันไม่สนใจข้อเสนอบ้าๆ ของคุณหรอก ออกไปเถอะ!!
