บทที่11

1896 คำ

Ryu Talk : ผมหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้แต่ที่รู้ๆ ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็ปาเข้าไปเกือบจะสี่ทุ่มแล้ว ผมเกาหัวตัวเองแล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องมากินน้ำแต่ทำไมห้องมันเงียบๆ ว่ะ..ผมเดินไปเคาะประตูห้องหอมก็ไร้เสียงตอบรับก่อนจะเปิดประตูเข้าไปก็พบแต่ความเงียบเข้ามาปกคลุม ผมขมวดคิ้วอย่างมึนงง ทำไมถึงยังไม่กลับ? แปลกจริงปกติหอมจะเชื่อฟังผมทุกอย่าง ผมเดินเข้าห้องไปเพื่อหยิบโทรศัพท์มาต่อสายโทรหากายแต่ก็เห็นข้อความภาพที่ถูกส่งมาด้วยเบอร์แปลกส่งมาตอนสามทุ่มกว่าๆ ผมกดเข้าไปดูก็ต้องตกใจถึงขีดสุด “หะ หอม!!!” ภาพของหอมที่ถูกมัดมือมัดเท้ากับเก้าอี้แถมยังถูกปิดปากด้วยพร้อมกับไอ้ทัตสึที่ยืนยิ้มอยู่อย่างกวนๆ ผมมองปลายสายที่โทรเข้ามา (5555 เห็นยังล่ะ ว่าใครมากับฉัน) “แกต้องการอะไร?” (มาที่สนามแข่งแกดิ มาแข่งรถกัน..ถ้าใครชนะเอาเด็กนี่ไป กล้าปะละ) ผมกำมือถือแน่นก่อนจะกดวางสายแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้ารีบตรงไปที่สนามแข่งของ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม