บทที่4
1521 คำ
Hrom Talk : ทุกอย่างไปได้สวยดี..ใช่ชีวิตของฉันไปได้ดีที่ได้เจอกับริวทุกวัน เจอหน้ากันทุกวันแต่เขาก็ยังคงควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเลยสักคน หลายๆ วันมานี้ ฉันเองก็ปรับตัวเองได้แล้วล่ะ..และที่สำคัญเรื่องที่เขาเคยบอกกับฉันว่าไม่ชอบผูกมัดกับใคร มันทำให้ฉันท้อแท้เหมือนกันนะ ฉันพยายามตัดใจตัวเองไม่ให้ชอบเขา และเลิกเอาเขามาใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน แต่ก็ทำไม่ได้ ฉันเจอเขาทุกวัน เรายิ้ม เราคุยด้วยกันและสายตาที่เขามองฉันมันเหมือนเป็นแค่การเอ็นดู เขาไม่ชอบเด็กแบบฉัน เขาชอบผู้หญิงที่สวยเซ็กซี่และฉันไม่ใช่!! ฉันมันก็แค่เด็กกะโปโลคนหนึ่งเท่านั้นสำหรับเขา สายตาของริวมองผู้หญิงของเขาแทบจะกลืนกินแต่กับฉันมันเป็นเพียงสายตาที่สงสารและเอ็นดู เฮ้อออ..วันนี้ฉันก็เลยออกมานั่งเล่นที่ริมแม่น้ำพลางคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะได้ยินเสียงมือถือดังขึ้นก็เป็นเบอร์ของเฟรนที่โทรมาให้ฉันไปหาที่คอนโด ฉันมาถึงก็เห็นยัยนั่นกำลังเลือกชุดอะไรอยู่??
“มาแล้วๆ แกมาก็ดีเลยหอม ฉันมีเรื่องให้แกช่วยอ่ะ”
“ช่วยอะไรเหรอ?”
“พอดีว่า มีสนามแข่งรถเปิดใหม่อะดิจ้างฉันให้ไปเป็นสาวข้างสนาม แต่เพื่อนฉันอีกคนป่วย แกช่วยแต่งตัวเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ ได้เงินดีด้วยนะ..อีกอย่างฉันไม่กล้าไปคนเดียวอ่ะโนไม่อยู่ด้วยอ่ะ” เฟรนทำหน้าจะร้องไห้ โนคือแฟนของเฟรนแต่ยังไงอ่ะ? หมายถึงยังไง ให้แต่งตัวไปยืนข้างสนามแข่งรถอะนะ
“ฉันไม่ทำหรอก”
“โหยก็แค่แต่งตัวสวยๆ ไปยืนเชียร์รถก็เท่านั้นอ่ะ ได้เงินด้วยนะ มานี่ฉันแต่งหน้าให้แกเอง” เฟรนจับฉันให้นั่งลงหน้ากระจกก่อนจะแก้ผมที่ฉันม้วนขึ้นไปลงแล้วดัดเป็นลอนเล็กๆ ก่อนจะแต่งหน้าให้ฉันทันทีแต่เพราะฉันไม่ค่อยชอบแต่งหน้าเท่าไหร่เลยไม่ค่อยอยู่นิ่งจนเฟรนต้องเอ็ดฉันอย่างเสียงดัง เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้แต่..
“ลืมตาดิหอม..”
“อือ” ฉันพยักหน้าแล้วลืมตามองตัวเองในกระจกก็ต้องตกใจหลายๆ เท่า ใบหน้าของฉันที่เคยทาแต่แป้งบัดนี้ถูกแต่งแต้มจนสวย เออ..ไม่อยากจะชมตัวเองหรอกแต่บอกแล้วไงว่าฉันไม่เคยแต่งหน้าแต่งตัวมาก่อน ผมสีดำของฉันปล่อยยาวจนถึงกลางหลังถูกดัดเป็นลอนๆ ขอบตาฉันก็ถูกกรีดด้วยอายไลเนอร์จนคม ปากฉันที่ชอบทาลิปมันก็เปลี่ยนเป็นสีชมพูนู้ด นี่ฉันเหรอเนี้ย??
“เอาล่ะแต่งหน้าเสร็จแกก็สวมชุดนี้..” เฟรนยื่นชุดเดรสรัดรูปสีน้ำเงินมาให้ ฉันลังเลแต่เฟรนก็ดันหลังฉันให้เข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ ทันทีที่ฉันเปลี่ยนชุดเสร็จเดินออกมาเฟรนก็มองฉันด้วยสีหน้าตกใจ
“โอ้โห..สวยจริงว่ะหอม”
“ตะ แต่ฉันว่ามันโป๊”
“โป๊บ้าอะไรว่ะ!! แกแม่งซ่อนรูปอ่ะ นมใหญ่เชียวดูดิ” ฉันถูกเฟรนจับให้หันไปมองตัวเองใจกระจกบานใหญ่ก็ต้องตกตะลึงกับตัวเองจริงๆ ชุดเดรสนี้รัดรูปจนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งได้ชัด โดยเฉพาะที่เฟรนพูด หน้าอกฉันทะลักออกมาอย่างเยอะ เอวฉันก็เล็กแต่ที่ปิดไม่หมดก็คือหน้าอกเนี้ยล่ะ!! กระโปรงก็สั้นเผยให้เห็นขานวลของฉันที่ส่วนมากจะไม่ค่อยใส่สั้นแบบนี้ ไม่มั่นใจเลย!!
“เฟรน ฉันว่า..”
“อ่ะใส่ส้นสูงสีดำของฉันแล้วกัน”
“เฟรน!!”
“เอาเถอะป่ะ ได้เวลาแล้ว” เฟรนให้ฉันสวมส้นสูงสีดำแล้วพาฉันลงจากคอนโดแน่นอน คนต่างพากันมองฉันด้วยสายตาที่ตกตะลึง รถตู้มาจอดรอแล้วฉันกับเฟรนก็ขึ้นไปสักพักรถก็มาจอดที่สนามแข่งรถที่ดูๆ แล้วคนจะมากันเยอะพอควร พอลงจากรถผู้หญิงที่แต่งตัวแบบฉันอีกประมาณยี่สิบกว่าคนก็พากันมองฉันกับเฟรนก่อนที่เฟรนจะเดินไปคุยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เราเดินตรงเข้าไปในสนาม ฉันก็ต้องตกตะลึงในความใหญ่โต เสียงเชียร์ดังก้องไปทั่ว ขณะนี้รถกำลังแข่งอยู่ในสนามประมาณสิบคันได้ ฉันยืนตัวเกร็งทันทีแต่ต่างจากเฟรนและผู้หญิงคนอื่นๆ ที่พากันกรี๊ดร้องอย่างดัง ฉันกวาดตามองไปทั่วก็ไปสบตากับผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาหล่อมาก ผมสีบลอนด์ของเขาซอยละต้นคอ เขายิ้มให้ฉันพร้อมกับมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ฉันที่เห็นแบบนี้ก็เลยเลือกที่จะหันหน้ากลับไปมองที่สนามต่อและทันทีที่ฉันมองรถที่เข้าเส้นชัยมาก่อนจะจอดลงพร้อมกับบุคคลที่ชนะก็ต้องตกตะลึงอย่างสุดขีด
“คะ คุณ ระ ริว..” เขากำลังส่งยิ้มให้กับพวกเพื่อนของเขามั้งก่อนที่สายตาของเขาจะหันมามองทางผู้หญิงที่ยืนโบกมือให้เขาอยู่ เขาแสะยิ้มแล้วเดินตรงเข้ามาและใช่ฉันแทบจะลมจับก่อนจะหันหลังเดินออกจากตรงนั้นทันที จะเห็นฉันหรือเปล่านะ!! ยัยเฟรน ยัยบ้า ทำไมถึงไม่บอกนะว่าสนามแข่งที่นี่จะมีเขามาร่วมแข่งขันด้วย ฉันเดินสาวเท้าเข้าไปด้านใน เดินไปไม่รู้ว่านานแค่ไหน..จนกระทั่งรับรู้แล้วว่าฉันหาทางออกไม่เจอ บ้าจริง!! ฉันมองไปทั่วก็เจอแต่ห้อง แต่ห้องอะไรก็ไม่รู้?? บ้าจริง..ฉันหมุนตัวกลับไปทางเดิมแต่...
พลั่ก!!
“โอ๊ยย!!”
หมับ..
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” ฉันเอามือกุมหัวตัวเองแล้วเงยหน้ามองคนตรงหน้าก็พบว่าเป็นผู้ชายคนนั้นที่มีผมสีบลอนด์กำลังส่งยิ้มให้อยู่
“อะ ไม่ค่ะ..”
“จริงเหรอครับ?”
“ค่ะ ปล่อยฉันด้วยค่ะ” ฉันพยายามบิดตัวออกจากอ้อมแขนของเขาที่กอดเอวฉันแน่น ฉันพยายามเอามือตัวเองดันอกเขาไว้
“คุณชื่ออะไร?”
“ปล่อยนะ..”
“ตอบก่อนสิ?”
“หะ หอม”
“หอมเหรอ? นั่นสินะหอมจริงๆ ด้วย” เขาโน้มใบหน้ามาสูดดมตามซอกคอฉันพร้อมกับจ้องหน้าฉันอย่างเหนือกว่า
“ไปต่อที่ห้องกันไหม?”
“อะ ไม่นะ ปล่อย!!”
“อย่าดื้อน่าสาวน้อย..ฉันจะทำให้เธอมีความสุขทั้งคืนเลยนะ”
“ไม่!!”
ตุ้บ!!!
“โอ๊ยยย!! ยัยตัวแสบ” ฉันกระทืบส้นสูงลงที่เท้าของเขาก่อนจะกึ่งวิ่งกึ่งเดินเพื่อหนีเขา ก่อนจะถูกดึงแขนอย่างแรงเข้าไปในห้องๆ หนึ่ง
“กรี๊ดดดด!!”
“เงียบ..” น้ำเสียงที่คุ้นหูทำให้ฉันหยุดกรี๊ดแล้วหันไปมองก็ต้องตกใจทันทีอีกแล้ว..
“คะ คุณริว..”
“ใช่ ฉันเอง” เขาเท้าเอวมองฉันด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนจะมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเลื่อนมาหยุดที่ใบหน้าของฉันที่กำลังทำหน้าไม่ถูกเลยอ่ะ บ้าจริง!!
“มาที่นี่ได้ไง? แล้วทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้”
“คะ คือ..หอมมากับเพื่อน”
“คนไหน?”
“ก็คนที่..สวมชุดเดรสสีแดง”
“เฟรนเหรอ?”
“คุณริวรู้จักเฟรนด้วยเหรอค่ะ?”
“ใช่ แล้วไงทำไมแต่งตัวแบบนี้..ตอบมา” ฉันไม่ตอบได้แต่ก้มหน้าลงมองพื้นเพราะไม่รู้ว่าจะตอบเขายังไงดี แต่ก็ถูกมือหนาช้อนใบหน้าขึ้นมาให้สบตากับเขา
“ตอบ..หอม”
“เฟรนบอกว่าให้มาเป็นเพื่อนช่วยมายืนข้างสนาม..”
“เหรอ แล้วเธอรู้เปล่าว่ามันไม่ได้มีแค่นั้น” เขาจับมือฉันให้เดินตามไปนั่งที่เตียงก่อนจะดึงมือฉันให้นั่งลงที่ตักกว้างของเขาทันทีจนฉันตกใจ
“คะ คุณริวค่ะ!!”
“ความหมายของการมายืนข้างสนามคือ...ถ้าผู้ลงแข่งขันชนะ จะต้องเลือกหญิงที่ยืนข้างสนามมาอยู่ด้วยกันทั้งคืน!!!”
“!!!!”
“เพราะงั้นเข้าใจยัง..”
“ตะ แต่หอมไม่รู้ คุณริวปล่อยหอมก่อน”
“ทำไมฉันต้องปล่อย ฉันชนะและฉันก็เลือกเธอแล้วที่จะมาอยู่ด้วยกันในคืนนี้!!”
“ตะ แต่คุณริวไม่ชอบเด็กแบบหอม..”
“เหรอ ฉันเคยพูดงั้นเหรอ? จำไม่เห็นได้เลยแหะ”
“คะ คุณริว..” ฉันหันไปมองเขาที่แสะยิ้มอย่างเหนือกว่า รอยยิ้มที่เหมือนกับซาตานร้ายกำลังจะดึงเด็กน้อยให้ไปอยู่ในอ้อมอก ใช่และฉันก็กลัวมากด้วยกับสายตาของเขา ใบหน้าหล่อทะเล้นของเขาเลื่อนมาที่หัวไหล่ที่เปลือยเปล่าของฉัน ก่อนจะจูบอย่างแผ่วเบาจนฉันขนลุกไปหมด
“ฉันเองก็..อยากจะลองกินเด็กแบบเธอเหมือนกันนะ สาวน้อย หึ”
- ผู้เขียน
