Chapter 23 หอมแก้มส่งฉันไปทำงานทุกวัน มันเป็นหน้าที่ของเมีย
ปราบย่อตัวนั่งลงข้างเตียง ยื่นแก้มไปให้คนป่วย หญิงสาวมองอย่างแปลกใจ แต่เมื่อเห็นเขาไม่กระดุกกระดิก หญิงสาวจึงยอมถาม
“อะไรคะ”
“ทำแบบนี้เขาจะเรียกว่าอะไรล่ะ ฉันจะไปทำงานแล้ว ทำหน้าที่ของเธอด้วย” เขาสั่งเสียงแข็ง
หญิงสาวยังนอนมองนิ่งๆ ทำเหมือนไม่เข้าใจ
“เร็วสิ! เดี๋ยวไม่ทันประชุม” เขาเร่งอีกครั้ง
“อะไรคะ” เธอแกล้งถาม ทั้งที่รู้ความหมายเป็นอย่างดี
“เธอต้องหอมแก้มส่งฉันไปทำงานทุกวัน มันเป็นหน้าที่ของเมีย” เขาบอกเป็นเชิงสั่ง เพราะกลัวฟอร์มหลุด
แป้งฝุ่นจำยอมต้องยกคอขึ้นหอมแก้มเขา ชายหนุ่มหันหน้ากลับรวดเร็วอย่างตั้งใจ หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว ริมฝีปากทั้งคู่ประกบจูบกันพอดี เขาช้อนมือลงใต้แผ่นหลังของเธออย่างรวดเร็วว่องไว รวบตัวคนป่วยขึ้นมากอด จูบอย่างอ่อนโยน
คนป่วยหน้าแดงที่เธอเผลอตอบรับรสจูบของเขาอย่างง่ายดาย ลืมแม้กระทั่งว่าตัวเ
