Chapter 20 กระตุกหนวดเสือ
ปราบโมโหหัวเสีย เมื่อกลับขึ้นมาบนห้องเห็นแต่ความว่างเปล่า เวลาผ่านไปเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง แต่แม่ตัวดีแอบหนีออกไปแล้ว พอถามเด็กในบ้านก็ไม่มีใครเห็นสักคน
“ตัดเงินเดือนดีไหม ผู้หญิงคนเดียวเดินออกจากบ้าน ไม่มีใครเห็นสักคน” เขาบอกอย่างหัวเสีย เดินออกจากบ้าน และขับรถออกไป
ชายหนุ่มกดโทรศัพท์หาแป้งฝุ่นนับ 10 สาย แต่ก็ไม่ได้รับสัญญาณตอบรับจากปลายสาย เพิ่มความหงุดหงิดและโมโหให้เขามากขึ้น
ความหงุดหงิดงุ่นง่าน ทำให้เขาต้องหาทางระบายออก และคนที่เป็นเครื่องรองรับระบายอารมณ์ของเขาทุกครั้งก็คือภูชิต
[แกอยู่ไหน]
[ยังทำงานอยู่เลย] เสียงตอบกลับจากปลายสายมีเสียงบุคคลอื่นแทรกเข้ามาด้วย เหมือนอยู่ในห้องประชุม
[ถ้าแกไม่ว่างก็ไม่เป็นไร]
[พูดได้ ฉันเดินออกมาจากห้องประชุมแล้ว]
[ไม่มีอะไร ฉันแค่หาเพื่อนกินเหล้า แกทำงานเถอะ]
[อยู่เพนเฮาส์ที่โรงแรมใช่ไหม เสร็จงานเดี๋ยวแวะไปหาก็ได้
