บทนำ
811 คำ
"จะเลิกกันใช่ไหม?" ฉันเอ่ยถามคนตัวโตตรงหน้าด้วยความยากลำบาก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้คนตรงหน้าฉันตอนนี้เป็นฝ่ายเข้ามาตามจีบฉันไม่เว้นวัน แต่วันนี้เขากลับเป็นฝ่ายมาขอเลิกฉันอย่างง่ายดาย
"อืม โทษทีแต่เธอแม่งได้โคตรยากว่ะคบมาสามเดือนทำได้แค่จับมือบ้าป่าววะ" คำพูดของคนที่ฉันเคยรักและคิดว่ามันดีมาตลอด ที่ไหนได้ดีแตกซะไม่มี
"หึ ได้อยากเลิกนักใช่ไหมก็เลิกสิใครจะสน"
"วีเนล ทำไมพูดแบบนี้วะ" ฉันหันหลังกลับไม่สนใจคำพูดของผู้ชายสันดานเสียที่คิดจะเลิกกับฉันเพียงแค่ไม่ได้ตัวฉัน ก็ดีที่มันกล้าพูดออกมาฉันจะได้ไม่ต้องโง่อยู่นานกว่านี้
"ไม่ต้องมาเรียก เลิกกันแล้วนายมันก็แค่คนนอกสนิทหรือไงถึงได้มาเรียกชื่อฉัน" ฉันเอี้ยวตัวกลับไปถามเสียงแข็งแววตาที่เคยอ่อนโยนและดูขี้อ้อนต่อหน้าเขากลับแข็งกร้าวในแบบที่เขาไม่เคยเห็น
"ทำไมวะ คิดว่าฉันจะง้อเหรอถ้าเธอทำตัวแบบนี้ อยากประชดฉันหรือไงวีเนล"
"ถึงนายจะลงทุนกราบเท้าง้อฉันก็ไม่ลดตัวลงไปคบกับนายอีก แค่นี้ฉันก็ขยะแขยงตัวเองจะตายแล้วที่ไปคบกับนาย แม่งซวยชะมัดคงต้องไปรดน้ำมนต์ล้างซวยแล้ว"
"วีเนล!"
"หึ~" ฉันแค่นหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน ก่อนที่จะเดินออกมาให้ไกลจากที่ตรงนั้น ไม่มีแม้แต่น้ำตาสักหยดก็ไม่รู้จะร้องไห้ไปทำไมให้ไอ้คนสารเลวแบบนั้นเปลืองเปล่าๆ สู้ฉันเอาเวลาไปแต่งตัวสวยๆไปคลับหาผู้ชายใหม่ดีกว่า ดีกว่ากันเยอะ
[พันไมล์]
"อื้ออ ไมล์เทให้ฉันอีก" ผมนั่งท้าวคางมองคนขี้เมาตรงหน้าที่ยื่นแก้วรอให้ผมรินเหล้าให้อย่างสะเปะสะปะ
ผมรินเหล้าให้เธออีกครั้งตามคำขอ เมื่อเธอเห็นว่าผมรินให้ตรามความต้องการก็ระบายยิ้มออกมาในทันที เป็นเวลานานมากแล้วที่ผมนั่งอยู่เดิมตั้งแต่คนตัวเล็กตรงหน้าโทรมาหาผมว่าเลิกกับไอ้เวรนั่นแล้ว
"ไมล์.."
"หื้ม?" ผมครางรับในลำคอเมื่อคนตัวเล็กเอ่ยเรียกแล้วนิ่งไป
"ปวดฉี่อ่ะ พาไปเข้าห้องน้ำหน่อยสิ" ผมถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจกับความขี้เมาของยัยนี่จริงๆ เมาไม่พอยังเพิ่มภาระมาให้ผมอีก
"ลุก"
"ดุจัง" คนตัวเล็กเบะปากคว่ำเมื่อผมพูดขึ้นเสียงเรียบ
"ไม่ได้ดุ" ผมบอกอย่างเหนื่อยใจตอนนี้ก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้วแต่เธอยังไม่มีท่าทีว่าเลิกดื่มได้เลย
"เนี้ยนายดุ"
"....." ผมไม่ตอบอะไรแล้วเดินไปช้อนจัวร่างบางขึ้นอุ้มพาเธอไปยังห้องน้ำ ขืนรอให้ลุกเองมีหวังเช้าพอดี
"ไมล์ถอดออกให้หน่อย"
"....." ผมหันกลับไปเลิกคิ้วถามประมาณว่าให้ถอดอะไร เมื่อผมพาเธอมานั่งบนชักโครกได้เรียบร้อยแล้ว
"ถอดเกงในออกให้หน่อย มือไม่มีแรงแล้วเนี่ยต้องถือแก้วเหล้าคิกๆ~"
"ถอดเอง" ผมหันไปบอกพร้อมกับจะปิดประตูห้องน้ำเพื่อที่จะได้ยืนเฝ้าเธออยู่ข้างนอก
"พันไมล์..." เสียงหวานที่เอ่ยเรียกเจือไปด้วยความออดอ้อนทำให้ผมต้องถอนหายใจทิ้งรอบที่ร้อยของวัน แล้วหันกลับมาย่อตัวลงเพื่อใช้มือหนาสอดเข้าใต้กระโปรงของเธอแล้วเกี่ยวแพนตี้ตัวบางออก
"เสร็จแล้วเรียก"
"อื้อ ขอบคุณ" คนตัวเล็กตอบเสียงใสผมเลยออกมาแล้วปิดประตูให้ทันที ยัยนี่ยิ่งไม่รู้จักคำว่าเกรงใจอยู่ถ้าอยู่ต่อคงไม่ใช้ให้ผมล้างให้ด้วยหรอกนะ
"เสร็จแล้ว" ผมเปิดประตูออกอีกครั้งแล้วเดินเข้าไปช้อนตัวคนตัวเล็กขึ้นอุ้มพาเธอออกมาจากห้องน้ำ แล้วพาเธอเข้ามาวางลงบนเตียงนอนอย่างเบามือ
"นอนได้แล้ว"
"จะกลับแล้วเหรอ"
"อืม" ผมตอบกลับเพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว
"ไม่ไปได้ไหม อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน"
"มันดึกแล้วเนล" ผมเอ่ยบอกคนตัวเล็ก ชื่อของเธอคือวีเนลแถมเธอยังเป็นเพื่อนของผมที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก และเธอก็เป็นเพื่อนสนิทของผมที่เป็นผู้หญิงแค่คนเดียว
"นอนกับฉันไหม เตียงฉันกว้างนะไมล์นายไม่อยากลองหน่อยเหรอ"
"ลองอะไร"
"ลองนอนบนเตียงไง"
"หึ เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบลอง"
"....."
"แต่ฉันชอบทำมากกว่า"
- ผู้เขียน
