บทนำ

811 คำ
"จะเลิกกันใช่ไหม?" ฉันเอ่ยถามคนตัวโตตรงหน้าด้วยความยากลำบาก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้คนตรงหน้าฉันตอนนี้เป็นฝ่ายเข้ามาตามจีบฉันไม่เว้นวัน แต่วันนี้เขากลับเป็นฝ่ายมาขอเลิกฉันอย่างง่ายดาย "อืม โทษทีแต่เธอแม่งได้โคตรยากว่ะคบมาสามเดือนทำได้แค่จับมือบ้าป่าววะ" คำพูดของคนที่ฉันเคยรักและคิดว่ามันดีมาตลอด ที่ไหนได้ดีแตกซะไม่มี "หึ ได้อยากเลิกนักใช่ไหมก็เลิกสิใครจะสน" "วีเนล ทำไมพูดแบบนี้วะ" ฉันหันหลังกลับไม่สนใจคำพูดของผู้ชายสันดานเสียที่คิดจะเลิกกับฉันเพียงแค่ไม่ได้ตัวฉัน ก็ดีที่มันกล้าพูดออกมาฉันจะได้ไม่ต้องโง่อยู่นานกว่านี้ "ไม่ต้องมาเรียก เลิกกันแล้วนายมันก็แค่คนนอกสนิทหรือไงถึงได้มาเรียกชื่อฉัน" ฉันเอี้ยวตัวกลับไปถามเสียงแข็งแววตาที่เคยอ่อนโยนและดูขี้อ้อนต่อหน้าเขากลับแข็งกร้าวในแบบที่เขาไม่เคยเห็น "ทำไมวะ คิดว่าฉันจะง้อเหรอถ้าเธอทำตัวแบบนี้ อยากประชดฉันหรือไงวีเนล" "ถึงนายจะลงทุนกราบเท้าง้อฉันก็ไม่ลดตัวลงไปคบกับนายอีก แค่นี้ฉันก็ขยะแขยงตัวเองจะตายแล้วที่ไปคบกับนาย แม่งซวยชะมัดคงต้องไปรดน้ำมนต์ล้างซวยแล้ว" "วีเนล!" "หึ~" ฉันแค่นหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน ก่อนที่จะเดินออกมาให้ไกลจากที่ตรงนั้น ไม่มีแม้แต่น้ำตาสักหยดก็ไม่รู้จะร้องไห้ไปทำไมให้ไอ้คนสารเลวแบบนั้นเปลืองเปล่าๆ สู้ฉันเอาเวลาไปแต่งตัวสวยๆไปคลับหาผู้ชายใหม่ดีกว่า ดีกว่ากันเยอะ [พันไมล์] "อื้ออ ไมล์เทให้ฉันอีก" ผมนั่งท้าวคางมองคนขี้เมาตรงหน้าที่ยื่นแก้วรอให้ผมรินเหล้าให้อย่างสะเปะสะปะ ผมรินเหล้าให้เธออีกครั้งตามคำขอ เมื่อเธอเห็นว่าผมรินให้ตรามความต้องการก็ระบายยิ้มออกมาในทันที เป็นเวลานานมากแล้วที่ผมนั่งอยู่เดิมตั้งแต่คนตัวเล็กตรงหน้าโทรมาหาผมว่าเลิกกับไอ้เวรนั่นแล้ว "ไมล์.." "หื้ม?" ผมครางรับในลำคอเมื่อคนตัวเล็กเอ่ยเรียกแล้วนิ่งไป "ปวดฉี่อ่ะ พาไปเข้าห้องน้ำหน่อยสิ" ผมถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจกับความขี้เมาของยัยนี่จริงๆ เมาไม่พอยังเพิ่มภาระมาให้ผมอีก "ลุก" "ดุจัง" คนตัวเล็กเบะปากคว่ำเมื่อผมพูดขึ้นเสียงเรียบ "ไม่ได้ดุ" ผมบอกอย่างเหนื่อยใจตอนนี้ก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้วแต่เธอยังไม่มีท่าทีว่าเลิกดื่มได้เลย "เนี้ยนายดุ" "....." ผมไม่ตอบอะไรแล้วเดินไปช้อนจัวร่างบางขึ้นอุ้มพาเธอไปยังห้องน้ำ ขืนรอให้ลุกเองมีหวังเช้าพอดี "ไมล์ถอดออกให้หน่อย" "....." ผมหันกลับไปเลิกคิ้วถามประมาณว่าให้ถอดอะไร เมื่อผมพาเธอมานั่งบนชักโครกได้เรียบร้อยแล้ว "ถอดเกงในออกให้หน่อย มือไม่มีแรงแล้วเนี่ยต้องถือแก้วเหล้าคิกๆ~" "ถอดเอง" ผมหันไปบอกพร้อมกับจะปิดประตูห้องน้ำเพื่อที่จะได้ยืนเฝ้าเธออยู่ข้างนอก "พันไมล์..." เสียงหวานที่เอ่ยเรียกเจือไปด้วยความออดอ้อนทำให้ผมต้องถอนหายใจทิ้งรอบที่ร้อยของวัน แล้วหันกลับมาย่อตัวลงเพื่อใช้มือหนาสอดเข้าใต้กระโปรงของเธอแล้วเกี่ยวแพนตี้ตัวบางออก "เสร็จแล้วเรียก" "อื้อ ขอบคุณ" คนตัวเล็กตอบเสียงใสผมเลยออกมาแล้วปิดประตูให้ทันที ยัยนี่ยิ่งไม่รู้จักคำว่าเกรงใจอยู่ถ้าอยู่ต่อคงไม่ใช้ให้ผมล้างให้ด้วยหรอกนะ "เสร็จแล้ว" ผมเปิดประตูออกอีกครั้งแล้วเดินเข้าไปช้อนตัวคนตัวเล็กขึ้นอุ้มพาเธอออกมาจากห้องน้ำ แล้วพาเธอเข้ามาวางลงบนเตียงนอนอย่างเบามือ "นอนได้แล้ว" "จะกลับแล้วเหรอ" "อืม" ผมตอบกลับเพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว "ไม่ไปได้ไหม อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน" "มันดึกแล้วเนล" ผมเอ่ยบอกคนตัวเล็ก ชื่อของเธอคือวีเนลแถมเธอยังเป็นเพื่อนของผมที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก และเธอก็เป็นเพื่อนสนิทของผมที่เป็นผู้หญิงแค่คนเดียว "นอนกับฉันไหม เตียงฉันกว้างนะไมล์นายไม่อยากลองหน่อยเหรอ" "ลองอะไร" "ลองนอนบนเตียงไง" "หึ เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบลอง" "....." "แต่ฉันชอบทำมากกว่า" ​​​​​​
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม