ถ้าไม่พร้อมจะข้ามเส้นกันทำไม ถ้ายังเป็นพี่น้องกันอยู่ ป่านนี้ทุกอย่างมันอาจจะง่ายกว่านี้ ไม่ต้องลึกซึ้งแบบนี้ ไม่ต้องมารู้สึกแบบนี้ เสียงที่วนเวียนมาเคาะประตูห้องผมแล้วหลายครั้ง เสียงเรียกให้ผมเปิดประตู ตั้งแต่เช้ายันถึงเย็น แม้จะสงสารคนที่อยู่ข้างนอก แต่ผมอยากมีเวลาคิดให้มากกว่านี้ ถ้าผมให้ความหวังเธอ แล้วทำให้เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อผม มันคงไม่ได้ แต่จะให้ผมมารอเจอเธอ เดือนละครั้ง หรือ 2 เดือนครั้ง ผมก็ไม่เอา
ผมได้แต่เอนตัวพิงกับหัวเตียง เพื่อใช้ความคิดให้มากกว่าอารมณ์ ใช้สมองมากกว่าหัวใจ ผมไม่สามารถอยู่ที่นี่กับเธอตลอดไปได้ หรือถ้าผมฉุดรั้งเธอไว้ยิ่งเห็นแก่ตัว ผมรู้สึกตัวเองตั้งแต่วันที่เธอข้ามเส้นพี่น้องของเรามาแล้ว ผมรู้แล้วว่าทุกอย่างจะไม่มีวันกลับไปเหมือนเดิม ความสุข 3 เดือน แล้วนี่คือราคาที่ต้องจ่าย
[ เฮียเปิดให้หน่อยได้ไหม อย่าเป็นแบบนี้ ตุบ ] เสียงกระแทกประตูเบา มันทำให้ผมรู้ส
