Ep.2 แย่งซีน
2267 คำ
“ปึง!! ปึงๆ ๆ ๆ!!!! เฮีย อาบน้ำนานแบบนี้ฉันไม่ตลกด้วยนะ นี่เฮียเข้าไปเป็นชั่วโมงแล้ว ฉันมีไปทำงานเย็นนี้รู้ไหม” ฉันทุบประตูห้องน้ำเสียงดัง เพราะเฮียคีเข้าไปอาบน้ำจะชั่วโมงครึ่งอยู่แล้ว จะขัดจะถูอะไรนักหนา
[ รีบมาก็เข้ามาอาบด้วยกันเส้!!! ] คำตอบกวนๆ ทำเอาฉันถึงกับหัวร้อน
“อย่าคิดว่าไม่กล้านะ ฉันแค่ไม่อยากเห็นไอ้หนอนน้อยของเฮีย อันเล็กๆ ฉันเห็นจนเบื่อแล้ว ออกมาได้แล้ว!!!! อีก 1 ชั่วโมง เจ้กี้จะมารับแล้วนะ!!!!!!!”
แกร๊ก~* เสียงเปิดประตูห้องน้ำของผู้ชายที่อาบน้ำนานที่สุดในโลกก็เดินออกมาด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่ห่อปิดช่วงล่างเอาไว้ หุ่นดีจัง เอ๊ย...ไม่ใช่ อาบนานจัง
“ออกมาสักที ฉันจะได้อาบบ้างงงงง คนอะไรอาบน้ำนานชะมัด...” มือใหญ่เอื้อมมาปิดปากของฉันเอาไว้
“อย่าขี้บ่นเหมือนไอ้ดิน แล้วอย่ามาเรียกมังกรฉันว่าหนอนน้อยอีก มันฉกเจ็บนะจะบอกให้” ฉันพยายามดิ้นให้หลุด จากมือใหญ่นั่น แต่ทำยังไงก็ไม่หยุด ฉันเลยกระทืบเท้าของเค้าอย่างแรงแต่ไม่โดน เพราะเค้ากระโดดหลบ แต่ไอ้ตอนที่มันกระโดด ผ้าขนหนูที่เค้านุ่งอยู่มันดันก็ตกลงไปกองอยู่ที่พื้น
“กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!”
“ตกใจอะไรทำเป็นไม่เคยเห็นไปได้ ไหนบอกเห็นจนเบื่อ เพราะเธอนั่นแหละเสียงดัง ผ้ามันเลยตกใจหลุดเลยเห็นไหม วันหลังหัดเสียงเบาๆ มันตกใจบ่อยจะไม่ดีนะผ้าอะ” เจ้าของผ้า ค่อยๆ ก้มเก็บผ้าขึ้นมาห่อตัวเองเอาไว้
เฮียพูดเรื่องแบบนี้ออกมาหน้าตาเฉยได้ยังไง เสียสายตา!!!!! ทำไมมันใหญ่กว่าตอนเด็กๆ เยอะเลยวะ เดี๋ยวๆ ๆ เรากำลังคิดอะไรอยู่
“บอกแล้วมันไม่ใช่หนอนน้อย” เฮียคีเดินผ่านฉันแล้วกระซิบที่หูของฉันเบาๆ ในขณะที่เดินผ่าน มันทำเอาหัวใจฉันเต้นผิดจังหวะออกมาเสียดื้อๆ แค่เห็นปิกาจู้!!! ไม่เห็นต้องตื่นเต้นเลยยยยย เย็นไว้พอใจ ท่องไว้เดี๋ยวก็ 3 เดือน....เดี๋ยวก็ 3 เดือน พร้อมกับสูดหายใจเข้าลึกๆ งื้ออออ ใหญ่ดีจัง ผิดจากที่ดูในหนังโป๊เลยแฮะ
ฉันเดินเข้ามาอาบน้ำต่อเฮียคี การมีอยู่ของไอ้อ่างบ้านี่ทำให้ฉันอาบน้ำลำบาก เพราะต้องเข้ามาอาบน้ำฝักบัวในอ่าง แต่เพราะว่ามันเป็นบ้านเช่า ทำให้ไอ้อ่างของเฮียคีเป็นอ่างแบบมีขา ซึ่งมันค่อนข้างสูงขึ้นมาจากพื้น มันทำให้การอาบน้ำของฉันนั้นลำบากขึ้นเป็นกอง อยากจะบ้า
วันนี้ชวนพี่ไทม์มาที่นี่ดีไหมนะ ไล่ไอ้ตัวขัดขวางความสุขของเราออกไปหาสาว แค่นี้มันก็น่าจะพอแล้ว มีดินเนอร์เล็กๆ ใต้แสงเทียน อื้มมม โรแมนติกน่าดู ไลน์ไปบอกพี่ไทม์สักหน่อยดีกว่า ว่าวันนี้จะไปงานปาร์ตี้เปิดตัวพรีเซนเตอร์ของ Ulzzz เค้าจะกลัวเป็นข่าวจนไม่ยอมมารึเปล่านะ นักข่าวเยอะด้วยนี่ ทางช่องเค้าจะให้เก็บตัวรึเปล่า
พออาบน้ำเสร็จฉันก็รีบแต่งตัวทันที กว่าจะเสร็จก็ต้องให้เจ้กี้มารอ แต่พอออกมาเจอเฮียคี ทำให้รู้ว่าคนที่แต่งจัดกว่าฉันก็อีตาเฮียนี่แหละ ฉันเป็นพรีเซนเตอร์ไม่ใช่เฮียนะ พอสักทีไอ้โรคทำตัวเด่นเนี่ย ไอ้แว่นกลมๆ นี่คืออะไรยะ งานกลางคืน
“เฮีย ฉันกราบล่ะ ขอเลเวลเดียวกันหน่อย เดี๋ยวฉันดับ เอาอีแว่นนี้ออก เขียวสะท้อนแสงไม่เอา ฉันใส่ดำแล้ว เฮียสีขาวก็พอ” ฉันยกมือไหว้คนที่ทำตัวเหมือนจะไปฆ่าคนในงาน
“ก็บอกว่าปาร์ตี้ นี้ก็ตี้ไง ผิดตรงไหน เฮียเป็นคนมั่นใจในตัวเอง”
เออ มั่นใจ มั่นใจสูงมาก มั่นใจสูงมากจนน่าหมั่นไส้
“เอาเถอะ ยอมยกมือไหว้ขนาดนี้ เปลี่ยนก็ได้ พวกแต่งตัวคุมโทน เจ๋งไม่จริงนิหว่า” แล้วเฮียคีก็กลับเข้าไปในห้องแล้วออกมาพร้อม เสื้อคลุมตัวสีดำ แล้วก็แต่งตัวได้ธรรมดาสุดๆ
“ไม่ขาวหรอ”
“ไม่อะ ไม่อยากแย่งซีน”
ฉันเดินเข้ามาในงานเปิดตัวพรีเซนเตอร์ของ Ulzzz ที่ตอนนี้นักข่าวมากมาย ยืนกันเรียงรายรัวแฟลชใส่แขกที่เข้ามาในงาน แต่ไม่มีคนไหนเลย ไม่ถ่ายอีตาเฮียนี่ แถมอีตาเฮียนี่ดันยิ้ม ขยิบตาตาให้พวกนักข่าวสวยๆ อีก เด่นปรอทแตกไปเลย
“น่าปั้นมากเลยพี่บอกเลยเป็นดารานะรุ่ง สูงยาวเข่าดี หน้าหวานรับกล้อง ยิ้มสวยใจละลาย ถ้ายอมมาอยู่ในสังกัดพี่ พี่จะดันให้อย่างถวายตัวเลย” เจ้กี้พูดเพ้อขึ้นมา พลางมองไปที่เฮียคี ที่ส่งยิ้มใจละลายเอาใจแม่ยก ใช่เค้ายิ้มสวยจริงๆ นั่นแหละ
“พอใจ” เสียงเรียกที่คุ้นเคยทำให้ฉันรีบหันไปหาต้นเสียงทันที
เสียงแฟลชดัง แชะ แชะ แชะ!!!! รัวดัง รัวมาไม่ขาดสาย เมื่อดอกไม้ช่อใหญ่ถูกถือมาแสดงว่าความยินดีให้ฉัน ตอนนี้กล้องทุกตัว รัวแฟลชมาที่เราตลอดทางเดินเข้าไปในงาน ทุกสายตาจับจ้องมาที่การมาของเรา เสียงฮือฮาดังขึ้นเป็นระยะ ที่เราเดินผ่านหรือหันยิ้มให้กันบ้าง แบบนี้สินะที่เค้าเรียกว่าเจ้าชายกับเจ้าหญิง
“เป็นข่าวแบบนี้จะดีหรอคะ ยังไงที่นี่ฉันแทบจะ No Name เลย เป็นข่าวกับฉันระวังเรทติ้งตกนะคะ”
“ที่นี่ไม่มีใครไม่รู้จัก PJ แน่นอน ภาพของเธอแปะอยู่ทุกห้างชั้นนำ พรีเซนเตอร์ Celine การันตรีเธอแล้ว จะต้องขึ้นเวทีใช่ไหมคะ พี่จะนั่งอยู่หน้าสุดเลยค่ะ สู้ๆ นะ คนเก่ง ลงมาแล้วเราค่อยมาคุยกัน”
ฉันต้องขึ้นไปให้สัมภาษณ์บนเวที กับการมารับงานที่ไทยเป็นครั้งแรกของฉัน แม้ที่ต่างประเทศฉันจะดังมาก แต่ที่ไทยฉันแทบไม่มีผลงานเลย เลยต้องฝากตัวกับบริษัทใหญ่อย่าง Ulzzz แสงแฟลชยังคงสาดขึ้นมาบนเวทีอย่างต่อเนื่อง
“หลังจากที่หมดสัญญากับทาง Celine ทาง Ulzzz ของเราก็รีบทาบทามไปทันทีเลยค่ะ เพราะลุคของ PJ ตรงตามแบบของ Ulzzz สวยได้ เซ็กซี่ได้ หวานได้ เท่ได้ ทางเราดีใจมาก ที่ทาง PJ ตอบรับ ตอนนี้ PJ จะเป็นพรีเซนเตอร์ที่ครอบคลุมเสื้อผ้าสตรีทั้งหมดค่ะ”
พิธีกร : แล้วทาง PJ ละคะ ปกติเราจะเห็น ในห้างสรรพสินค้าแทบทุกห้างเลย พอมาเจอตัวจริง สดใสมาก คิดยังไงกับการได้มาร่วมงานกับ Ulzzz คะ
“เรียกพอใจดีกว่าค่ะ พอใจดีใจมากนะคะ ที่ได้ร่วมงานกับ Ulzzz ได้ยินชื่อเสียงของ Ulzzz มาตลอด ได้มีโอกาสร่วมงาน ถือว่าเป็นเกียรติมากๆ ค่ะ”
พิธีกร : อ๋อออ PJ ก็ พอใจ ชื่อน่ารักมากๆ เลยค่ะ
พอพิธีกรสัมภาษณ์ครบทุกคน ก็มีการเล่นเกมสุ่มหาผู้โชคดี แต่เพราะเวทีมันเล็กเกินกว่าจะอัดคนได้ทั้งหมด ทำให้คนที่อยู่ข้างฉันกำลังจะหงายหลังตกเวที ฉันเลยดึงเหวี่ยงเค้ากลับขึ้นมา แต่แรงเหวี่ยงมันทำให้ฉันเสียหลักตกเวทีลงมาซะเอง ฉันหลับตาปี๋เพราะรู้ตัวว่าต้องเจ็บแน่
แต่...แต่....แต่ทำไมไม่เจ็บวะ มีแขนของใครคนหนึ่งเข้ามารับฉันไว้ ฉันลืมตาขึ้นมา พร้อมแสงแฟลชที่รัวสนั่น กับการตกเวทีในงานใหญ่แบบนี้ แล้วพวกนักข่าวจะเลิกถ่ายกันเมื่อไหร่เนี่ยยยยยยยยย
“อับอายขายขี้หน้า”
“ไม่เจ็บก็ดีแล้วยัยเป็ด ห่วงคนอื่นหัดดูบ้างตัวเองอย่างกับไม้เสียบผี”
ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากอ้อมแขนของบอดี้การ์ดจำเป็นของฉัน ประจวบกับคุณพัชชากับเจ้กี้ก็วิ่งเข้ามาหาฉันพอดี
“เจ็บตรงไหนไหมคะ”
“ไม่ค่ะ เฮียคีมารับไว้ทัน”
“ไปพักก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันจะให้คนจัดห้องรับรองให้ ขอโทษในความวุ่นวายนี้ด้วยนะคะ” ห้องรับรองคือห้องที่จะเอาไว้หนีนักข่าวสินะ ฉันพยักหน้ารับแล้วให้เจ้กี้พยุงแขนแล้วตามคุณพัชชาไปเงียบๆ แม้กล้องจะยังถ่ายเราจากทั่วทุกที่เลยก็เถอะ
@ห้องรับรอง
“ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ คุณพอใจ” คุณพัชชายังย้ำถามฉันอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ค่ะ ฉันไปเป็นไรจริงๆ ค่ะ คุณพัชชาไปดูแลงานต่อเถอะนะคะ ตรงนี้แค่เจ้กี้ก็พอค่ะ ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงค่ะ” คุณพัชชากล่าวขอโทษอีกครั้ง ก่อนจะออกจากห้องรับรองไปทำงานของตัวเองต่อ
ไม่นานนักประตูห้องรับรองก็ถูกเปิดออกมาอีกครั้ง พี่ไทม์เห็นฉันก็รีบเข้ามาดูฉันที่ตกเวที ้วยความเป็นห่วง ฉันควรจะเจ็บเรียกร้องความสนใจดีไหม
“คุณควรจะเร็วกว่านี้นะ ถ้ายัยเป็ดนี่เจ็บจะทำยังไง” จู่ๆ เฮียคีก็พูดกับพี่ไทม์ทั้งที่ตัวเองไม่ได้รู้จักเค้าแท้ๆ
“แล้วคุณเป็นใคร” พี่ไทม์หันไปถามคนที่พูดด้วยความสงสัย
“เป็นพี่ชายยัยนี่ไง จีบน้องสาวผมคุณต้องดูแลได้ ถ้ามีแฟนแล้วพี่ชายต้องดูแลเหมือนเดิม จะมีแฟนทำไม เข้าใจไหม อย่าให้ผมต้องสอนเลย คุณน่าจะอายุเยอะกว่าผมนะเนี่ย” แล้วทำหน้ากวนแบบนี้หมายความว่าไง ว่าพี่ไทม์ของฉันหน้าแก่หรอ
“ขอโทษครับ ผมไม่ระวังเอง ขอโทษที่ต้องทำให้คุณพี่ชายต้องห่วง” พี่ไทม์พูดกับเฮียคีก็จริง แต่ตาของพี่ไทม์ ไม่ละสายตาจากฉันเลย
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันให้อภัย”
“พี่ขอโทษจริงๆ นะคะ พี่เสียใจที่ปกป้องเธอไม่ได้”
“เปลี่ยนจากคำขอโทษเป็นดินเนอร์ดีไหมคะ ไม่ได้ดินเนอร์ด้วยกันนานแล้ว” มันหมดยุคนางเองเอกเขินอายแล้ว มันไม่ได้กิน เป้าหมายมีไว้พุ่งชน สุภาษิตเค้าว่า ช้าๆ นั้นได้ขึ้นคาน แล้วฉันก็จะเป็นชะนีหนีคาน
“แล้วเฮียไปสอยหญิงได้แล้วใช่ไหม ของขาดนานๆ มันจะใช้การไม่ได้ ไหนๆ เธอก็ไปกับแฟน เอาเฮียไปด้วยก็ไม่สะดวกเปล่าๆ จะไปไหนแชร์โลเคชั่นเข้าไลน์มาก็แล้วกัน” มือใหญ่ขยี้หัวของฉันเบาๆ ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะที่เฮียจะมาเล่นหัวเนี่ย แล้วมาขยี้แบบนี้หัวมันยุ่งรู้ไหม!!!!
ไปเลยปะ อยู่ไปก็เป็นก้าง จะตีกันต่อหน้าพี่ไทม์ก็ยังไงอยู่ ฉันได้แต่ส่งสายตาหาเรื่องคนที่กำลังลอยหน้าลอยตาอย่างมีความสุข ด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะหันมายิ้มหวานให้พี่ไทม์
“งั้นเราไปกัน ให้พี่เป็นไกด์เอง พี่มีร้านอร่อยๆ หลายร้านเลย”
เช้าวันต่อมา.......
“เฮียยยยยยยย!!!!! ให้ไปแรด ไม่ได้บอกให้พาหญิงกลับบ้านมาได้นะ!!!!!!! ไอ้เฮียยยยย” ฉันปี๊ดดดดดด เพราะเฮียลากสาวที่ไหนมานอนที่บ้านด้วยก็ไม่รู้
“อะไรอะพอใจ บ่นเก่งจังวะ ฮ้าวววววว~*” เฮียดึงผ้าห่มมาปิดผู้หญิงคนนั้นไว้ ปกป้องดีจริงงงงงง
“ใครคะอัคคี” หญิงสาวถามด้วยความตกใจในการวีนแตกของฉัน
“น้องสาวอะ ดุเหมือนแม่ ออกไปได้แล้วไป ไม่ให้เค้าใส่เสื้อผ้าจะกลับยังไงยัยเป็ด ถ้าไม่ออกจะแก้ผ้าดูกันตรงนี้นี่แหละ เอาไง”
“ไปเอารถใครมา ที่จอดหน้าบ้านอะ”
“รถที่บ้านเฮียดิ สีแดง แรงได้ใจ”
ใจร่มๆ พอใจ ใจเย็นๆ แค่นี้เองงงงงงง ไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยย
“แต่งตัวเสร็จก็....รีบบบ.....ออกไป๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
อีกด้าน.......
“อะไรกัน ทำขนาดนี้ยังไม่เป็นกระแสเลย แบบนี้พี่ว่าน้องไทม์จะเสียเวลาเปล่านะคะ ไม่เป็นกระแส อีเว้นท์ก็ไม่เข้าค่ะ อีเว้นท์ไม่เข้าก็ไม่มีตังค์กินนะคะ เรานะขาลงแล้ว ดูสิคนที่เป็นข่าว ดันเป็นพี่ชายของแม่นางแบบนั่น เค้าเป็นใครกันนะ” ผู้จัดการของไทม์ สบถออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ที่คนของตนไปงานที่นักข่าวเยอะขนาดนั้น แต่ไม่ได้ติดหน้า gossip หรือ อยู่บนหนังสือพิมพ์สักกะฉบับ ในโลกโซเชี่ยลก็ไม่ถูกพูดถึง แต่กลับเป็นชายหนุ่มอีกคน ที่ถูกจับตามอง จนเป็นกระแสอยู่ทุกช่องทาง
“ก็แค่คนเชียงใหม่ ก็เป็นพี่ชายนิ ดันมาขโมยซีนกันแบบนี้ ทุเรศจริง”
“ไม่ค่ะ มีชาวเน็ตไปขุดคุ้ยมา เป็นเจ้าของไนต์คลับ หลายแห่งในเชียงใหม่ รวยถึงขั้นเรียกไฮโซได้เลยนะเนี่ย แต่ละที่หรูๆ ทั้งนั้นเลย ดูสินี่ไง เค้าบอกว่าเป็นหลานชายของโรงแรมหรูอย่าง The Amary โห โปรไฟล์ดีงาม ชื่ออัคคีงั้นหรอ”
“มันไม่เป็นข่าว พี่ก็ทำให้มันเป็นสิ ผมจะไปหาพอใจอีก พี่นัดนักข่าวให้ผมหน่อย ตอนนี้พอใจกำลังถูกจับตามอง เราจะถูกจับตามองไปด้วย”
- ผู้เขียน
