1
สองมือเรียวจัดแจงเสื้อผ้าในชุดนักเรียนมัธยมปลายอย่างรีบร้อน ก่อนจะเร่งเติมหน้าทาปากเล็กน้อยพอให้ดูเหมือนมีเลือดฝาด แล้วรีบหยิบกระเป๋านักเรียนวิ่งลงไปที่ชั้นล่าง ซึ่งพี่สาวของเธอก็กำลังเตรียมอาหารเช้าเอาไว้ให้พอดี
“หนูกินแค่นี้นะคะพี่มัด ไม่อยากไปสาย”
เสียงหวานของสาวน้อยในชุดนักเรียนถักเปียสองข้างอย่าง ‘หมิว’ เอ่ยกับพี่สาวเพียงคนเดียว ก่อนจะคว้าขนมปังทาเนยขึ้นมาคาบไว้ในปากแล้วยกมือถือขึ้นพิมพ์ข้อความหาใครบางคนให้มารับที่บ้าน
“อ้าว ยัยเด็กคนนี้นี่ ไม่กินข้าวอีกแล้วนะ” ‘มัดหมี่’ ส่ายหน้าเบาๆ อย่างระอาใจ น้องสาวของเธอมักจะตื่นสายและไม่ทันกินข้าวเช้าเป็นประจำจนเห็นชินตา แต่ว่าก็ว่าอะไรมากไม่ได้เพราะว่ายัยหมิวเป็นเด็กดื้อรั้น พูดอะไรแรงๆ ไม่ค่อยได้ จึงไม่อยากจะไปจู้จี้นัก เพราะสมัยที่เธออายุเท่านี้ก็ไม่ชอบให้ใครมาบ่นเหมือนกัน
“ง่ำๆ ไว้รอบหน้านะพี่มัด” หมิวเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอมือถือแล้วเค
