รุ่งทิวาถูกลากเข้าบ้านทันทีที่มาถึง เธอถอยหลังหนีท่าทีคุกคามของปราณที่เดินตรงเข้ามาใกล้กันเรื่อยๆ สีหน้าของเขาแสดงให้เห็นถึงความโกรธอย่างที่เธอไม่เคยได้เห็นมันมาก่อน นั่นมันทำให้เธอกลัวเป็นอย่างมากเพราะไม่เคยเห็นเขาโกรธเท่ากับตอนนี้ ไม่ว่าเขาโกรธอะไร ระหว่างเรื่องที่เธอโกหกหรือเรื่องที่เธอว่าผู้หญิงคนนั้น
คนที่ทำอะไรก็เหมือนจะดีแสนดีไปเสียหมด!
“จะถอยหนีทำไม! อยากได้เงินไม่ใช่เหรอ อยากได้เท่าไหร่พี่พร้อมจ่ายถ้าคืนนี้มิ้มทำให้พี่พอใจ!” คำพูดของปราณที่ได้ยินทำรุ่งทิวาหน้าเสีย บ่อยครั้งที่เธอมักถูกดูแคลนจากผู้คนรอบข้าง แต่ครั้งนี้มันกลับเจ็บยิ่งกว่าครั้งไหนๆ เมื่อต้องมายืนฟังคนที่ตัวเองรักดูถูกด้วยคำพูดที่เธอไม่คิดอยากจะได้ยินมันจากปากของเขาเลย
“ออกไปจากบ้านมิ้มเดี๋ยวนี้! มิ้มไม่ต้องการเงินของพี่ปราณ สักบาทเดียวก็ไม่อยากได้ เลิกดูถูกมิ้มสักทีได้ไหมคะ!” เสียง
