ต้องทำอะไรสักอย่าง
516 คำ
ตอนที่ 11
หลังจากที่บัวแก้วทำเค้กเสร็จเรียบร้อยแล้ว ลูกมืออย่างศุภกรณ์ก็เอ่ยปากชวนเธอไปดูภาพยนตร์ด้วยกันอีกครั้ง หญิงสาวจึงชวนให้เขาลองชิมเค้กฝีมือเธอเสียก่อน
“อู้ว!..อร่อยมากเลยครับคุณบัว” ชายหนุ่มชมเปราะหลังจากตักเค้กชิ้นพอดีคำเข้าปากไปเป็นคำแรก
“ไม่ได้แกล้งชมให้บัวดีใจใช่มั้ยคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม แต่เมื่อเห็นสีหน้าของเขาแล้วก็ทำให้เธอยอมเชื่อ
“อื้มมม..อร่อย จริง ๆ นะครับคุณบัว ฝีมือคุณบัวนี่เปิดร้านได้เลยนะครับเนี่ย” ก่อนที่หญิงสาวจะยิ้มและหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นบัตเตอร์ครีมติดที่ริมฝีปากของชายหนุ่ม
“มีอะไรหรือเปล่าครับ..คุณบัว”
“ครีมค่ะ” หญิงสาวชี้มือไปที่ปากของเธอ แต่เขาก็ยังไม่รู้เรื่องและทำหน้าประหลาดใจ
“มาค่ะ..เดี๋ยวบัวเช็ดออกให้” หญิงสาวรีบหยิบทิชชูมาเช็ดริมฝีปากให้เขา ระหว่างเช็ดศุภกรณ์ก็สบตาเธอ จนหญิงสาวเขินอาย เลยแอบป้ายบัตเตอร์เค้กไปที่แก้มสากเพื่อแกล้งชายหนุ่มเป็นการแก้เขิน
“คุณแกล้งผมเหรอ นี่แหน่!!!..” อีกฝ่ายหยิบเอาเค้กป้ายหน้าเธอ จากนั้นทั้งสองก็เอาเค้กมาละเลงไปตามใบหน้าของกันและกันจนอีกฝ่ายหนึ่งล้มไปที่โซฟา แล้วศุภกรณ์ก็แกล้งล้มไปทับตัวหญิงสาวเบา ๆ ให้เธอคิดว่าทุกอย่างเป็นอุบัติเหตุแล้วเขาก็จูบเธออย่างเนิ่นนาน
“ผมขอโทษครับ” ศุภกรณ์รีบลุกขึ้นแล้วช่วยพยุงตัวหญิงสาว
“ไม่เป็นไรค่ะ” บัวแก้วแอบเขินอีกครั้ง ใจเธอเต้นรัวดั่งกลองสะบัดชัย หญิงสาวยิ้มให้เขาอย่างอาย ๆ
ระหว่างที่ลุกขึ้นมา บัวแก้วเขินจนไม่กล้าสบตากับศุภกรณ์ เธออายจนหน้าแดงไปถึงใบหู ก่อนที่ศุภกรณ์จะพูดเพื่อดึงสติของหญิงสาว
“ผมว่าเราไปล้างหน้าล้างตา กันดีกว่านะครับ”
“ค่ะ เดี๋ยวบัวพาคุณไปห้องน้ำเอง” พูดจบหญิงสาวก็หันหลังเดินไป ศุภกรณ์เดินตามเธอไปติด ๆ
“เชิญทางนี้ค่ะ” บัวแก้วเปิดประตูห้องน้ำสำหรับแขกแล้วรีบบอกชายหนุ่ม ก่อนที่เธอจะขอไปห้องน้ำส่วนตัวในห้องนอนของเธอ
หลังจากทั้งคู่ไปล้างหน้ากันเรียบร้อยแล้ว ศุภกรณ์ก็พาบัวแก้วออกไปดูภาพยนต์ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งด้วยกัน
ทั้งคู่จองตั๋วเป็นรอบบ่ายโมงครึ่ง ระหว่างที่กำลังนั่งรอรอบฉายอยู่นั้น ศุภกรณ์ก็เหลือบไปเห็นพิมพ์นาริน
เธอมากับชายคนหนึ่งซึ่งดูว่าเหมือนบัวแก้วจะรู้จักผู้ชายคนนั้น แล้วก็ใช่อย่างที่เขาคิดจริง ๆ
“เดี๋ยวบัวมานะคะ” สิ้นเสียงเธอก็เดินเข้าไปทักทายผู้ชายคนนั้น ศุภกรณ์จึงนั่งสังเกตการณ์อยู่ที่โซฟาตามลำพัง
- ผู้เขียน
