เป็นได้แค่คนรู้จัก
663 คำ
ตอนที่ 15
ระหว่างที่เดินตรวจงาน...เขาได้ยินเสียงเพลงเบา ๆ ก่อนจะเห็นลูกน้องคนหนึ่งนั่งมองการทำงานของเครื่องจักรอย่างเหม่อลอย
“ผมคิดว่าคุณนั่งหลับซะอีก การผลิตมีปัญหาอะไรมั้ย” ศุภกรณ์ที่เดินเข้ามาหาลูกน้องเอ่ยถามขึ้น
“เทคโนโลยีการทำงานอัตโนมัติและการตรวจสอบคุณภาพก็อยู่ในระดับสูงแล้ว หัวหน้าจะต้องมาตรวจงานทุกวันทำไมกันครับ” ลูกน้องเอ่ยถาม ที่เห็นเขามาตรวจงานตอนเย็นเกือบทุกวัน
“ก็พวกคุณคิดกันแต่แบบนี้ไง ถึงเป็นได้แค่ลูกน้อง คุณต้องคิดให้มากกว่านั้นสิ” คล้าย ๆ คำถูกแต่ลูกน้องก็ไม่ได้ว่าอะไร
“คิดมากให้ปวดหัวทำไมกันละครับ หัวหน้า”
“คอยดูงานของคุณให้ดี ถ้าผิดพลาดขึ้นมา ผมจะรายงานขึ้นไป” ศุภกรณ์รีบขู่ ลูกน้องได้แต่นึกโกรธอยู่ในใจ ก็แค่พูดเล่น ๆ จริงจังไปได้
“ครับ ๆ” ลูกน้องรีบรับคำทันที
ศุภกรณ์ต้องเฝ้าตรวจสอบการกระจายเส้นใยในไทร์คอร์ด การตรวจจับตำแหน่งที่ไม่ใช่ยาง ระบบตรวจสอบสำหรับการวัดโปรไฟล์ การวัดความยาวและความกว้าง และการเฝ้าตรวจสอบเส้นสี รวมไปถึงการควบคุมการเคลื่อนที่ของรางและการเชื่อมต่อส่วนประกอบของยางรถยนต์ทั้งหมด นี่คือหน้าที่ของหัวหน้าฝ่ายผลิตอย่างเขาต้องรับผิดชอบ
ระหว่างที่ศุภกรณ์กำลังคิดอะไรเพลิน เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น ดึงเขากลับมาสู่โลกแห่งความจริงจากเรื่องที่เขาครุ่นคิดอยู่
“หัวหน้าครับ..เครื่องรีดยางมีปัญหาครับ”
“ที่ไหน”
“ไลน์ผลิตสาม ครับ” ศุภกรณ์ที่คิดว่าจะได้เดินทางกลับบ้านอย่างสบายใจ ก็เลยต้องโทรตามช่างมาซ่อมด่วน กว่าหัวหน้าช่างจะมาถึง และซ่อมเสร็จก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน
“ไอ้เครื่องนี้มันเก่าแล้วครับ ผมว่าคุณศุภกรณ์ควรเสนอให้คุณอนันต์เปลี่ยนได้แล้วครับ” หัวหน้าช่างซ่อมบำรุงรีบบอกเขา
“เดี๋ยวผมจะลองเสนอที่ประชุมดูครับ”
ก่อนที่ศุภกรณ์จะกลับไป เขาก็ได้เจอกับคนที่คอยหลบหน้าเขามาโดยตลอด เจอกันก็คุยกันได้ไม่กี่คำ ทั้งที่ความจริงก็ต่างคนต่างมีคนรักอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าเธอจะกลัวอะไรนักหนา
“อ้าว ..พิมพ์!!”
“พี่กรณ์!!!...... พิมพ์ไม่นึกว่าจะเจอพี่ที่นี่” ชายหนุ่มยิ้มให้ก่อนจะเอ่ยกับเธอ
“เราอยู่บริษัทเดียวกันแท้ ๆ แต่ไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะพิมพ์ แล้วรถพิมพ์เป็นอะไรเหรอ”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ มันสตาร์ทไม่ติด” ก่อนหน้านี้พิมพ์นารินโทรไปหานาวินเพื่อให้เขามารรับเธอ แต่บังเอิญว่านาวินไปออกงานสังคมกับคุณประภารัตน์ผู้เป็นมารดา และระหว่างที่นาวินลุกไปเข้าห้องน้ำ เขาก็ได้เอาโทรศัพท์วางไว้ที่โต๊ะ คุณประภารัตน์จึงเป็นคนรับสายแทนลูกชาย และก็ทำให้พิมพ์นารินโดนดุ ที่โทรหาลูกชายในเวลานี้
“พี่กรณ์ช่วยดูให้พิมพ์หน่อยได้มั้ยคะ” หญิงสาวขอร้องด้วยรอยยิ้มหวาน ทำให้ศุภกรณ์ไม่กล้าปฏิเสธ เขาดูรถให้ และเห็นว่าแบตเตอรี่ของรถเธอหมด ศุภรกรณ์จึงพวงแบตแล้วก็สตาร์ทรถให้เธอ
“ขอบคุณนะคะ ถ้าไม่ได้พี่กรณ์ พิมพ์ต้องแย่ แน่ ๆ เลย”
“ไม่เป็นไรหรอก..พิมพ์ ดึกแล้วพิมพ์รีบกลับบ้านเถอะ แล้วก็ขับรถกลับดี ๆ ละ”
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะพี่กรณ์”
“ไม่เป็นไรครับ พี่ยินดีช่วย” เนื่องจากว่าพิมพ์นารินเธอเป็นแฟนกับนาวิน ซึ่งนาวินก็เป็นถึง CEO ทำให้ศุภกรณ์ไม่กล้ายุ่งเกี่ยวกับเธอในทางชู้สาว แต่หลัง ๆ มานี้ เขาก็เห็นทั้งคู่ไม่ค่อยไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนอย่างในตอนแรก ๆ
- ผู้เขียน
