เมื่อมาถึงโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดซึ่งผมเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของที่นี่ทุกคนกระตือรือร้นที่จะมาช่วยเหลือผม ผมที่อุ้มเธอวิ่งเข้าไปยังห้องฉุกเฉินโดยไม่รอใครทั้งนั้น ไอ้เวย์และเนเน่รีบวิ่งตามผมเข้ามาทันที ตอนนี้เธอกำลังเข้าไปยังห้องฉุกเฉิน
" ญาติคนไข้รบกวนรอด้านนอกนะคะ "
ผมที่ตอนนี้ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ด้วยความเป็นห่วงร่างบางเป็นอย่างมาก
" ไม่ต้องเป็นห่วงคุณมิลล์นะคะ เนเน่จะช่วยเธอเองค่ะ เธอจะต้องปลอดภัยเชื่อใจเนเน่นะคะ "
หลังจากที่ฉันวิ่งไปใส่ชุดที่พร้อมช่วยเหลือคนไข้เรียบร้อยแล้วฉันก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องฉุกเฉินเพื่อทำการช่วยเหลือคนไข้ของฉันให้เร็วที่สุด
3 ชั่วโมงผ่านไป
" เนเน่มิลล์เป็นยังไงบ้างปลอดภัยหรือยัง "
ผมถามออกไปอย่างร้อนใจเมื่อเวลาผ่านไปราวสามชั่วโมงเนเน่เพิ่งออกมาจากห้องฉุกเฉิน
" คุณมิลล์ตอนนี้เธอปลอดภัยแล้วนะคะ เธอแพ้กุ้งในอาหารที่เราทานกันน่ะค่ะ แล้วเธอก็กินในปริมาณที
