ซันเดย์ มาเฟียเถื่อน

สนใจ

ซันเดย์

" พนักงานใหม่หรอเวย์ "

ซันเดย์ถามบอดี้การ์ดออกไปอย่างต้องการคำตอบปกติแล้วเขาไม่เคยสนใจพนักงานในบริษัทคนไหนเลยด้วยซ้ำ แต่คนที่เขาเจอเมื่อกี้กลับสะดุดตาตอนที่อยู่ในลิฟท์เธอตัวหอมมาก กลิ่นหอมอ่อนๆที่มาจากตัวเธอจริงๆไม่ใช่น้ำหอมแต่อย่างใด หอมจนน่าเข้าไปกอดเลยล่ะ

" น่าจะใช่ครับ ดูจากที่เธอไม่รู้ว่าลิฟต์ที่ขึ้นมาเป็นของผู้บริหารเท่านั้น "

เวย์คาดเดาสถานการณ์

" ไปตามสืบให้หน่อยสิว่าเธออยู่แผนกไหน ฉันต้องการเร็วที่สุดนะเวย์ "

" ครับ นายต้องการให้เธอไปบำบัดความเครียดในคืนนี้มั้ยครับ ผมจะได้ดีลมาให้เลย "

เวย์ถามออกไปอย่างรู้ทัน ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเพื่อนของเขาไม่ได้พิศวาสผู้หญิงคนไหน แต่ถ้าถามออกมาแบบนี้เพื่อนของเขาก็คงจะสนใจผู้หญิงเอเชียตัวเล็กนี่อยู่ไม่น้อย

" ถ้าทำได้ก็ดี คืนนี้เลยก็ได้ "

" ครับ "

หลังจากนั้นซันเดย์ก็เข้าประชุมกับผู้บริหารตั้งแต่เช้าจนตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นซึ่งเป็นเวลาเลิกงานพอดี เขากลับเข้ามานั่งในห้องทำงานอีกครั้งพร้อมกับเวย์ที่เดินเอาเอกสารบางอย่างมาให้เขา

" ประวัติของเธอกูไปหามาให้แล้ว "

หลังจากที่ซันเดย์อ่านประวัติของหญิงสาวเรียบร้อยแล้วเขามาสะดุดตรงคำว่าสถานะโสดซึ่งไม่รู้ทำไมมันทำให้เขาพอใจเป็นอย่างมาก เขาเผลอยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว

" สนใจเธอขนาดนั้นเลยหรอ "

เวย์เอ่ยแซว

" เปล่าหรอก เธอก็แค่ผู้หญิงทั่วไป แล้วเธอว่ายังไงบ้างคืนนี้เธอจะไปเจอฉันหรือเปล่า "

ซันเดย์พูดออกไปตรงข้ามกับความรู้สึกของตัวเอง เพราะไม่อยากให้เพื่อนจับได้ว่าเขากำลังสนใจเธอมากๆอยู่

" กูคุยกับเธอมาแล้ว เธอปฏิเสธว่ะ เธอให้เหตุผลว่าเธอมาที่นี่เพื่อทำงานอย่างเดียวไม่ได้มาขายตัว "

เวย์ตอบเพื่อนของเขาออกไป การปฏิเสธของหญิงสาวทำให้เวย์แปลกใจพอสมควรเพราะถ้าหากเป็นผู้หญิงคนอื่นคงจะรีบตอบรับอย่างไว แต่เธอกลับแตกต่างออกไป นี่สินะเพื่อนของเขาถึงสนใจเธอนัก เพราะเธอไม่เหมือนใครนี่เอง

" หึ!! เล่นตัวซะด้วย คงจะอยากอัพค่าตัวล่ะสิ ไม่เคยมีใครปฏิเสธฉันสักคน ผู้หญิงคนนี้ชักน่าสนใจแล้วล่ะสิ "

ซันเดย์ยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ เขามีของเล่นชิ้นใหม่ให้แกล้งแล้วสินะ

" พรุ่งนี้เรียกเธอมาพบกูที่นี่ "

" มึงจะแกล้งเธอหรอ กูรู้นะว่ามึงคิดจะทำอะไร เธอไม่เหมือนใครมึงอย่าแกล้งเธอเลยถ้ามึงไม่สนใจก็ปล่อยเธอไปเถอะว่ะ "

" กูก็แค่อยากรู้ เมื่อเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นจริงๆหรือเปล่า "

หลังจากที่คุยธุระเสร็จแล้วผมกับไอ้เวย์ก็เดินทางกลับบ้านระหว่างที่นั่งอยู่บนรถผมเหลือบมองเห็นข้างทางเธอคนนั้นกำลังเดินกลับไปที่หอพักสินะผมอ่านที่ประวัติของเธอว่าเธอพักที่หอพักของบริษัท

เช้าวันต่อมา

" คุณมินตรา(มิลล์)ครับ ท่านประธานเรียกพบครับ "

เวย์ลงมาตามหาเธอถึงแผนก

" ฉันหรอคะ? เรียกฉันไปพบทำไมคะ "

มิลล์ที่กำลังหวาดกลัวว่าจะตกงานหรือเปล่าเพราะว่าเมื่อวานหลังจากที่ผู้ชายคนนี้มาถามว่าเธอสนใจจะไปต่อกับท่านประธานหรือเปล่าแต่เธอกลับปฏิเสธไป วันนี้เขาจะเอาเรื่องฉันหรือเปล่านะ

" ผมว่าคุณไปถามท่านประธานเองจะดีกว่านะครับ "

หลังจากนั้นฉันก็เดินทางมาหาเขาจนตอนนี้หยุดอยู่ที่หน้าห้องเขาแล้ว ฉันยืนทำใจสักพักถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ จากนั้นจึงเคาะประตูเพื่อส่งสัญญาณให้เขารับทราบว่าฉันมาถึงแล้วหลังจากนั้นฉันก็เปิดประตูเข้าไปทันที

" ขออนุญาตค่ะท่านประธานเรียกดิฉันมามีธุระอะไรหรือเปล่าคะ "

ร่างสูงที่กำลังยืนหันหลังให้เธออยู่นั้น หันกลับมา เขาจ้องหน้าเธอยังไม่วางตาในขณะที่ร่างบางได้แต่ยืนก้มหน้า

ผมเดินเข้าไปประชิดตัวเธอทันทีพร้อมกับถือวิสะจับคางของเธอให้เงยหน้าขึ้นมา

" คุยกับผมก็มองหน้าผมสิ "

ร่างบางรีบปัดมือเขาออกทันทีด้วยความไม่พอใจ

" หึ!! นั่งลงก่อนสิ ผมมีเรื่องจะตกลงกับคุณ "

ซันเดย์รู้สึกหัวเสียเล็กน้อยที่หญิงสาวปัดมือของเขาออกทั้งที่ไม่เคยมีใครทำกับเขามาก่อน เขายอมผละออกมาแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ของเขาตามเดิม

" ผมมีสัญญาจ้างฉบับใหม่ให้คุณเซ็นต์ "

ซันเดย์เข้าเรื่องทันที

" สัญญาจ้าง?...สัญญาจ้างอะไรกันคะฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย "

มิลล์บอกไปด้วยความมึนงง

" นับตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปคุณจะต้องมาเป็นเลขาของผมแทนเลขาคนเก่าที่เพิ่งลาคลอดไป คุณจะเป็นเลขาคู่กับเวย์ลูกน้องคนสนิทของผม ผมหวังว่าคุณคงจะไม่เกี่ยงงานหรอกนะ "

ฉันตกใจกับตำแหน่งใหม่ที่ฉันได้รับ

" แต่ฉันไม่เคยทำงานเลขาเลยค่ะ ฉันคงทำงานนี้ไม่ได้ "

" คุณยังไม่ได้เริ่มเลย คุณจะรู้ได้ยังไงว่าคุณทำไม่ได้ แล้วตำแหน่งที่คุณมาทำคุณก็ไม่เคยทำแล้วคุณทำได้ยังไงล่ะ "

ร่างบางสะอึกกับคำถามนี้ มันจริงมากๆที่เธอเองก็ไม่เคยทำบัญชีมาก่อน งานนี้คงปฏิเสธยากแล้วสินะ

" ตกลงค่ะ เอาอย่างงั้นก็ได้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ "

เธอไม่รอให้เขาอนุญาตด้วยซ้ำรีบลุกและสะบัดก้นงอลๆออกไปทันทีด้วยความไม่พอใจ

ร่างสูงที่เห็นท่าทางแบบนั้นก็ยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว