"ถึงผมจะมาทีหลังไอ้บ้านั่น แต่เวลก็เป็นของผมแล้ว และก็เป็นของผมคนเดียวด้วย" พายรู้ดีว่าเวลดาไม่พอใจเรื่องอะไร เขาจึงพยายามเป็นฝ่ายที่สงบสติอารมณ์และเลือกที่จะพูดคุยกับเธอไปในทางที่ดี
"ฉันไม่ได้เป็นของนาย แล้วนายก็ไม่ได้เป็นของฉัน ไม่ต้องมาพูดอะไรที่พยายามจะผูกมัดฉันนะ"
"ที่พูดแบบนี้เพราะว่าผมหวงเวลนะครับ" พักหลังมานี้เขามักจะพูดอะไรที่ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอพองโตบ่อยครั้ง
"ผีเข้าหรือเปล่าเนี่ย เมื่อวันก่อนนายยังเป็นหมาบ้า ทำนิสัยเอาแต่ใจตัวเองอยู่เลย วันนี้มาทำเป็นพูดดีเป็นสุภาพบุรุษ ตกลงว่าเป็นไบโพล่าหรือยังไง?" เวลดาเลิกคิ้วถามกลบเกลื่อนความเขินอาย
"ผมก็เพิ่งรู้นะครับว่าคุณเป็นคนที่อารมณ์แปรปรวนดี ปากจัดด้วย อารมณ์รุนแรงเหมือนเรื่องบนเตียงชัดๆ" พายกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นสีหน้าเอาเรื่องของคนตัวเล็กตรงหน้า
"พูดบ้าอะไรออกไป! ไม่กลัวโต๊ะอื่นจะได้ยินหรือยังไง" เวลดาสะบัดหน้าหนีด้ว
