"ก็ได้ อย่ามาโอดครวญทีหลังว่าตัดสินใจผิดก็แล้วกัน" พายพูดจบก็พลิกร่างบางให้เป็นฝ่ายนอนลงโดยสองกายยังคงรวมเป็นหนึ่ง เขาเริ่มหยัดสะโพกสอบอีกครั้งแม้เวลดาจะแทบหมดเรี่ยวแรง แม้จะพยายามขัดใจเขาทว่าก็ไม่สามารถสู้แรงของชายหนุ่มได้
"อ๊าาา! ไม่เอาแล้ว" พายเร่งจังหวะรักหนักหน่วงยิ่งขึ้นเรื่อยๆ เวลดาส่งเสียงครางออกมาในที่สุดเพราะรสรักที่ร้อนแรงของเขา
"แน่ใจนะว่าไม่เอา" พายเลิกคิ้วถามในขณะที่กดข้อมือเล็กลงบนเตียงนอนนุ่ม ใบหน้าหล่อคมคายโน้มลงไปตะโบมดูดดุนยอดบัวตูมที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทกของพาย
"อ้าส์ คนเอาแต่ใจ! อ๊าาา" พายดูดดุนปลายถันแรงขึ้นเมื่อถูกต่อว่า กว่าจะยอมถอนริมฝีปากออกมามันก็บวมเป่งจนกลายเป็นสีแดง
"เขาเรียกว่าเอาเก่งต่างหาก" พายปล่อยข้อมือเรียวและหยัดกายขึ้นตรง เขาจับเรียวขาข้างหนึ่งพลิกมาอยู่ฝั่งเดียวกันก่อนที่จะจัดแจงท่าให้หญิงสาวนอนตะแคง แก่นกายแข็งชันยังคงยัดเข้าออกเชื่องช้าก่อ
