บทที่ 3
725 คำ
ตาของวาเลเรียเป็นประกายด้วยความโกรธเมื่อเธอเห็นแอชลีย์ "คุณอยู่นี่ ฉันจะได้อยู่กับคุณ แล้วทำไมเมื่อคืนคุณตั้งฉันขึ้นมา"
“คุณกำลังพูดถึงอะไร ใครเป็นคนตั้งคุณ” แอชลีย์แสร้งทำเป็นไร้เดียงสาอย่างหน้าด้าน
“วาเลเรีย คุณใส่ร้ายแอชลีย์ไม่ได้หรอก เธอเป็นผู้หญิงที่เชื่อฟัง เธอใส่ร้ายคุณได้ยังไง” จูลี่กล่าว
“คุณปฏิเสธหรือ คุณคิดว่าฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับคุณสองคน” วาเลเรียโกรธจัดโดยแม่และลูกสาวที่ไร้ยางอาย เธอจึงยกมือขึ้นตบหน้าแอชลีย์อย่างแรง
อย่างไรก็ตาม แอชลีย์ไม่ได้หลีกเลี่ยงการตบ
เธอรู้สึกปวดแสบปวดร้อนบนใบหน้าและน้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของเธอในไม่ช้า
เมื่อเห็นฉากดังกล่าว จูลี่คว้าข้อมือของวาเลเรียแล้วถามว่า "วาเลเรีย ทำไมเธอถึงตีแอชลีย์ เธอไม่ได้ทำอะไรผิด!"
จากนั้นเธอก็ไม่แสดงความเมตตาและบีบข้อมือของวาเลเรียอย่างลับๆ วาเลเรียรู้สึกเจ็บปวดอย่างมากและผลักจูลี่ออกไปทันที
นี่คือช่วงเวลาที่จูลี่รอคอย เธอกระแทกหัวบนโต๊ะน้ำชาขณะที่เธอล้มลง และเลือดก็เริ่มไหลออกจากบาดแผลของเธอ
"แม่! เกิดอะไรขึ้น? วาเลเรีย คุณทำอย่างนี้กับแม่ฉันได้ยังไง" แอชลีย์กรีดร้องเสียงดัง
หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว โรนัลด์ก็เปิดประตูและเห็นจูลี่นอนอยู่บนพื้น เขาตกใจจึงวิ่งไปดู "จูลี่ คุณสบายดีไหม"
"ฉันสบายดี แต่แอชลีย์..." เมื่อได้ยินคำพูดของจูลี่ โรนัลด์ก็หันไปหาแอชลีย์และเห็นรอยนิ้วมือห้าอันบนใบหน้าของเธอ
โรนัลด์ถามอย่างโกรธเคือง “หน้าคุณเป็นอะไร?”
“โรนัลด์ อย่าโทษวาเลเรีย เธออารมณ์เสียเกินไป” จูลี่ สาวเจ้าเล่ห์ แสร้งทำเป็นอ้อนวอนให้วาเลเรีย
เธอเหลือบมองที่แอชลีย์เมื่อเธอพูด
แอชลีย์รู้ว่าต้องทำอะไรต่อไปและมองโรนัลด์ทั้งน้ำตา “พ่อครับ ไม่เป็นไรหรอกที่ผมโดนวาเลเรียตี เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกอยู่ดี แต่อย่าทิ้งแม่ของผมไว้คนเดียวนะ ได้โปรด” คุณปล่อยให้วาเลเรียข่มขู่เธอต่อไปเหรอ?”
วาเลเรียยิ่งสับสนและถามแอชลีย์ว่า "คุณพูดอะไร คุณเรียกพ่อของฉันว่าอะไร"
“ผมบอกว่า 'ป๊า'” Ashley ได้ตอบกลับ
“แอชลีย์ อย่า!” จูลี่หยุดเธอทันที
“พ่อคะ พ่อจะเก็บความลับนี้ไว้นานแค่ไหนถึงแม่ไม่คิดถึงหนูก็ต้องคิดถึงหนูใช่ไหมคะ หนูอยากให้หนูอยู่ด้วยความละอายเป็นลูกนอกสมรสตลอดชีวิตหนูไหม” ?"
คราวนี้แอชลีย์ไม่ฟังจูลี่และเธอยังคงร้องไห้และบ่นต่อไป
ภายใต้สถานการณ์นี้ โรนัลด์โกรธมากแต่ไม่รู้อะไรเลย ความจริงไม่สามารถปกปิดได้อีกต่อไป และถึงเวลาที่เขาต้องบอกวาเลเรีย
จากนั้นเขาก็พูดกับวาเลเรียว่า "วาเลเรีย อันที่จริงฉันกับป้าจูลี่อยู่ด้วยกันมานานแล้ว และแอชลีย์ก็เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเราด้วย เธอเป็นพี่สาวของคุณ!"
"อะไร?" วาเลเรียตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ เธอมองโรนัลด์ด้วยความตกใจ
ร่องรอยของความผิดปรากฏบนใบหน้าของโรนัลด์ "วาเลเรีย มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด จูลี่กำลังตั้งครรภ์ตอนที่ฉันกับแม่ของคุณแต่งงานกัน ฉันไม่รู้ว่าเธอให้กำเนิดแอชลีย์ และฉันก็เป็นหนี้พวกเขามากเกินไป ฉันไม่ได้ทำ" อย่าบอกนะเพราะกลัวเธอจะไม่สบายใจ ที่คุยกันวันนี้ เราคือครอบครัวกันต่อจากนี้..."
วาเลเรียฟังโรนัลด์และขัดจังหวะเขาด้วยความโกรธ ซึ่งเธอยอมรับไม่ได้โดยสิ้นเชิง
“พ่อ พ่อพูดแบบนั้นได้ยังไงกัน ครอบครัว? ฉันบอกแล้วไงว่าตอนนี้ฉันอยู่กับพวกเขาแล้วและตลอดไป!”
- ผู้เขียน
