"อะไร" วาเลเรียตั้งคําถามด้วยความไม่เชื่อ
"ให้ตายสิ ไม่จําเป็นต้องเสียงดังขนาดนั้นหรอก" วิลเลี่ยมหัวเราะเยาะและเขาสงสัยว่าวาเลเรียอิจฉาเพสลีย์หรือเปล่า เขาถามว่า "คุณหึงหวงหรือเปล่า"
"ใช่ฉัน! ผมบอกคุณแล้ว วิลเลี่ยม โฮเวิร์ด คุณทําได้แค่ชอบผม คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ชอบผู้หญิงคนอื่น คุณเข้าใจไหม"
"แน่นอน. ฉันชอบเธอเท่านั้น นางฟ้าตัวน้อยของฉัน ไม่ต้องกังวลฉันจะรักษาระยะห่างจากผู้หญิงคนอื่น ๆ "
"คุณควรทําเช่นนั้น"วาเลเรียบ่น "จําไว้ว่าอยู่ให้ห่างจากคุณแอนโทนี่และอย่าพูดกับเธอเว้นแต่จะเป็นไปเพื่อทํางาน ฉันชัดเจนไหม"
"ใช่ใส ฉันจะจําไว้เสมอว่าฉันเป็นของวาเลเรีย บราวน์"
วาเลเรียถอนหายใจโล่งอกหลังจากวางสายโทรศัพท์แม้ว่าเธอจะยังคงรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เธอยังคงรู้สึกว่าจําเป็นต้องพูดคุยกับเขาเมื่อเขากลับบ้านจากที่ทํางานในคืนนั้น อย่างน้อยที่สุด วิลเลี่ยมก็อยากรู้ ว่าเพสลีย์บอกอะไร
