วาเลเรียและวิลเลี่ยมออกจากโรงพยาบาลด้วยกันและกลับไปที่รถ วาเลเรียถอนหายใจอย่างหนักและพูดว่า"คุณรู้ไหมว่าทําไมพ่อของฉันถึงไล่ตามฉันออกไป"
"เป็นเพราะเขาไม่สามารถดุคุณในขณะที่ฉันอยู่ที่นั่น? ไล่ล่าคุณออกไปจะเทียบเท่ากับการไล่ล่าฉันเช่นกัน!"
"นั่นเป็นเพียงหนึ่งในเหตุผล อีกคนหนึ่งคือถ้าเราจากไปเขาสามารถโทรหาเมียน้อยและลูกสาวของเธอเพื่อมากับเขา"
"จริงเหรอ?" วิลเลียมถาม
"ใช่. สําหรับเขาฉันเป็นคนไม่เชื่อฟังและดื้อรั้น ผู้หญิงคนนั้นและลูกสาวของเธอน่ารักและอ่อนโยน ฉันพนันได้เลยว่าเขาจะพูดเกี่ยวกับฉันทีหลัง"
วิลเลียมลูบไล้หัวของเธอและถามว่า "คุณอารมณ์เสียหรือไม่"
"ไม่ฉันคิดว่าฉันคุ้นเคยกับวิธีการปฏิบัติต่อฉันของเขา!"
"เขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกหรือเปล่า? เขาตีคุณตลอดเวลาและเมื่อใดก็ตามที่เขาต้องการหรือไม่"
"ที่จริงแล้วเขาไม่มีอะไรแบบนี้ตอนที่แม่ฉันยังอยู่ที่นี่ เขาปฏิบัติต่อฉัน
