“ต้าเซียน ต้าเซียน...” ต้าเซียนหันกลับมาสนใจนาเดียร์อีกครั้ง
“ไม่หิวเหรอ?” นาเดียร์กระพริบตาปริบๆ กับคำพูดของต้าเซียน
“พี่ได้ยินที่ฉันบอกไปมั้ย?”
“ได้ยิน...กินก่อนเดี๋ยวค่อยคุยกัน” น้ำเสียงของเขาทำให้เธอได้แต่พยักหน้ารับช้าๆ และเดินไปยังตู้เก็บชามเพื่อหยิบพวกมันออกมาจัดโต๊ะตามปกติ ในขณะที่จัดโต๊ะไปก็อดคิดไปด้วยไม่ได้ว่า ชื่อไบรอัล ไม่ทำให้เขาแปลกใจเลยหรือว่าเขาสองคนจะได้เจอกันแล้ว ท่านหยางที่ไบรอัลเอ่ยถึงก็คือปู่ของเธอนั่นเอง เขาต้องการอะไรจากเธอนะ ปีหนึ่งแล้วนะผ่านมาหนึ่งปีแล้วนะ
“ต้าเซียนพี่จะไม่ทิ้งฉันใช่มั้ย?” เธอพึมพำเบาๆกับตัวเอง พร้อมแอบลอบมองเขาที่กำลังทำอาหาร
เมื่อเวลาอาหารเย็นสิ้นสุดลง เธอและเขายังนั่งอยู่ที่โต๊ะเหมือนอย่างเคย เมื่อมีเรื่องที่ต้องคุย
“เกิดอะไรขึ้น?” ต้าเซียนเป็นฝ่ายเปิดฉากถาม
“ผู้ชายคนนั้น คนที่ชื่อไบรอัล...” นาเดียร์ตัดสินใจเล่ารายละเอียดเท่าที่เธอเห็น
