บทที่13
เกือบโดนตบ
ทั้งสองใช้ชีวิตร่วมกันเป็นปกติ ทุกอย่างมันอาจจะมากเกินคำว่าเพื่อนและมีเพียงเขาทั้งสองคนเท่านั้นที่รับรู้ถึงสถานะและความรู้สึกของตัวเองแม้แต่เพื่อนสนิทอย่างแพรวกับน็อตก็ไม่รู้ว่าทั้งสองไปถึงไหนกันแล้ว วันนี้ข้าวปั้นมีนัดกับคีตะที่ตึกวิศวะเธอเดินเข้ามาก็เจอเสือสิงกระทิงแรดทั้งหลายกำลังนั่งเชยชมความหล่อของคีตะบนเวที ข้าวปั้นแทบไม่เชื่อสายตาว่าคนอย่างคีตะจะกล้าขึ้นไปประกวดเดือนคณะ
"นี่ข้าวปั้นไอ้คีตะมันได้เป็นเดือนคณะด้วยนะ"
"จริงเหรอไผ่ อย่างคีตะเนี่ยนะได้เป็นเดือนคณะ"
"ก็จริงน่ะสิ"
ข้าวปั้นยืนกอดอกมองไปด้านหน้าเวทีเธอเห็นพี่ขวัญดาวคณะนิเทศถือดอกไม้ส่งให้คีตะราวกับว่าทั้งสองเป็นแฟนกันเสียอย่างนั้น ข้าวปั้นเบะปากออกมาด้วยความหมั่นไส้ไอ้หล่อก็เข้าใจแต่มีผู้หญิงทำขนาดนี้มันไม่มากเกินไปหรือไงกัน
"ไผ่ฉันกลับก่อนนะส่วนนี่พวกนายไปแบ่งกันกินก็แล้วกัน" ถุงขนมในมือข้าวปั้นถู
