บทที่11
จัดหนักNC
กลับมาถึงคอนโดทั้งสองก็ช่วยกันทำงานบ้านแม้คีตะจะโอดครวญแต่เพื่อให้เธอสงบปากเขาจึงต้องจำใจยอมทำความสะอาดทุกซอกทุกมุมโดยเฉพาะห้องน้ำกับห้องนอนที่เขาไม่ค่อยเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเลยตอนนี้ถูกข้าวปั้นปูลายคิตตี้สีชมพูหวานแหววโดยไม่ถามเจ้าของห้องเลยสักคำเดียว
"กว่าจะเสร็จ^^"
"ถามจริงผีตัวไหนเข้าสิงเธอวะ ทำไมถึงได้สิ้นคิดเอาไอ้ผ้าปูสีชมพูนี่มาปูที่นอนฉันฮะ?"
"สวยจะตายดูสิน่านอนไหมล่ะ ฮึบ!" ข้าวปั้นกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียงของคีตะเขาจึงคลานตามเธอไปติด ๆ พร้อมคร่อมร่างของเธอไว้จนเธอตกอยู่ใต้อาณัติของเขาแล้ว "อย่าแกล้งกันสิคีตะ"
"ไม่ได้แกล้งฉันทำจริง" พูดจบคีตะก็ประกบริมฝีปากลงมาจูบข้าวปั้นอย่างดูดดื่มแม้เธอจะขัดขืนเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็ต้องยินยอมให้เขาครอบงำตัวเธอ เป็นจูบที่แสนหวานและเนิ่นนานจนเกือบจะกระชากวิญญาณของข้าวปั้น
"อื๊มม~"
"ข้าวไหวไหม~" ถึงปากจากถามแต่สองมือกำลังลูบไล้บี
