เนี่ยหยวนซูไม่ได้คาดคิดว่า การที่นางมาอารามเชิงเขาจะต้องมีเรื่องไม่คาดฝันถึงเพียงนี้!
บุรุษผู้นั้น มองด้านหลังและเห็นเพียงเสี้ยวหน้า หญิงสาวต้องตัวเย็นเฉียบ ก่อนยืนนิ่งอยู่เกือบหนึ่งอึดใจ อีกทั้งท่าทางการเดินของเขาในบางครา ละม้ายจิ่งหลัวคุนหลายส่วน ราวกับอีกฝ่ายถอดแบบบุรุษผู้นี้ ผิดแต่แม่ทัพหนุ่มองอาจมากกว่า หุ่นกำยำและสูงกว่าสักหนึ่งคืบได้ ที่สำคัญจิ่งหลัวคุนมีไอสังหารท่วมร่าง แต่คนที่ยืนอยู่ในเสื้อผ้าสบาย ๆ คล้ายคุณชายท่านหนึ่ง กลับดูสุภาพ อ่อนโยน ทั้งเข้ากับธรรมชาติราวกับเขาเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่
หญิงสาวเลือกที่จะหลบไปอีกด้าน ทว่ากลับเป็นตอนนั้นที่นางพลาดพลั้งด้วยก้าวเร็วเกินไป ทั้งยังไม่ทันระวังจึงสะดุดพื้นต่างระดับ
“โอ๊ย...ข้านี่เป็นเด็กสามขวบมิเปลี่ยน”
เนี่ยหยวนซูบอกตนเอง และไม่ได้เคลื่อนตัวไปไหน นางเพียงใช้มือข้างหนึ่งจับราวไม้เอาไว้เพื่อพยุงตัวด้วยข้อเท้าพลิก อาการเจ็บแปลบเล่นง
