“ปล่อยฉันนะ คุณจะทำอะไร” โรฮันนาละล่ำละลักถามไถ่เสียงสั่น พยายามขืนตัวเอาไว้สุดกำลัง ตื่นตระหนกจนจิตแทบหลุดลอยออกไปจากร่าง
“ฉันก็จะพาเธอไปล้างตัวไงล่ะ แต่น้ำในอ่างคงล้างความโสมมจากตัวเธอไม่หมด อย่างเธอมันต้องลงสระนี่”
เขาลากเธอมาจนถึงขอบสระปริ่มน้ำ แล้วแสยะยิ้มเหี้ยมดุจดั่งพญามัจจุราชที่กำลังจะลงทัณฑ์ โรฮันนาตื่นตระหนกสุดขีด ถึงกับเข่าอ่อนทรุดลงร้องไห้สะอึกสะอื้นที่พื้น
“อย่าทำอย่างนี้กับฉันเลยนะ ฉันขอโทษ คุณจะลงโทษฉันยังไงก็ได้ แต่ได้โปรดอย่าโยนฉันลงไป” แม่สาวผู้น่าเวทนาพยายามเกาะขาเขาไว้แน่นติ๊ก ขณะส่ายหน้าวิงวอนทั้งน้ำตา
“ไม่ล่ะ ฉันเห็นหน้าตาเธอตอนนี้แล้วมันสะใจดีพิลึก” คนใจทมิฬแสยะยิ้มด้วยใบหน้าเหี้ยม ขาดคำสิ่งที่โรฮันนาหวาดกลัวขึ้นสมองก็เกิดขึ้น
ตู้ม!!!
เบอนันเดสโยนแม่เชลยสาวลงไปไม่ใกล้ไม่ไกลจากขอบสระ ด้วยความแรงตามอารมณ์จนน้ำแตกกระจาย ร่างบางกระเสือกกระสนไขว่คว้าหาที่ยึด
