ควับ! “คุณเอาโปรเจคนี้กลับไปเถอะ ธุรกิจของผมไม่สนับสนุนธุรกิจแบบนี้ ขอโทษด้วยที่ทำให้คุณต้องผิดหวัง” วิลตัดบทอย่างง่ายดาย สำหรับเขาไม่ใช่เพียงแค่ธุรกิจเท่านั้น บอร์ดบริหารของที่นี่ เขาก็รับไม่ได้ซึ่งเขาคงพูดเรื่องนี้กับธมนไม่ได้ นโยบายการทำงานของเขาชัดเจนซึ่งนั้นก็ไม่แปลกที่สำนักงานใหญ่ไม่ส่งโปรเจคงานตัวนี้เข้าบอร์ดตั้งแต่แรก
ธมนแปลกใจยิ่งนักว่า ทำไมการปฎิเสธของเขาถึงทำให้เธอโล่งใจ หรือจริงๆแล้วเธอก็คิดเหมือนกับเขาว่าโปรเจคนี้ไม่ควรเกิดขึ้น
“เข้าใจแล้วค่ะ” ควับ! หมับ! แต่เมื่อธมนกำลังจะลุกขึ้นเธอก็ถูกดึงไว้
“ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ”
“แต่ฉันไม่มีค่ะ” หมับ! ธมนดึงมือตัวเองกลับมา “ขอตัวนะคะ หมดเวลางานของดิฉันแล้วค่ะ” ควับ! แต่เมื่อเธอยืนขึ้นวิลก็ยืนขึ้นด้วย เขาไม่ยอมให้เธอเดินจากไปง่ายๆ อีกแล้ว
จุ๊บ! ธมนนิ่งตกใจดวงตาเบิกกว้าง เมื่อจู่ๆ วิลก็โน้มตัวลงมาอย่างรวดเร็ว จุ๊บเธอเบาๆ อย่างรวด
