“ฟังข้าก่อนสิพี่เสี่ยวถง ข้าไม่ได้ทำเรื่องผิดกฎหมายสักหน่อย ข้าก็แค่รับเงินค่าปิดปากมาเท่านั้นเอง”
อู๋เสี่ยวถงได้ยินก็เบิกตาโพลง “ค่าปิดปาก เจ้าไปเห็นคนชั่วช้าทำเรื่องผิดกฎหมายมาใช่หรือไม่?”
เด็กชายส่ายหน้ารัวๆ “ไม่ใช่ขอรับ นี่เป็นเงินของคุณชายใหญ่ฮัว”
“เอ๋? คุณชายใหญ่ฮัว เจ้าไปรู้จักเขาตั้งแต่เมื่อใด?”
“เมื่อคืน ตอนที่ท่านยังไม่กลับ พี่จือจือไปงานแต่งงานของหัวหน้าจางแล้วนางเมากลับมา คุณชายใหญ่ฮัวเป็นคนมาส่งขอรับ”
อู๋เสี่ยวถงตกตะลึง นางทำงานเป็นลูกจ้างเล็กๆ ในร้านยาของสกุลฮัวยังไม่เคยมีโอกาสได้พบคุณชายใหญ่ที่ร่ำลือกันว่ารูปงามราวกับเทพเซียนท่านนั้นเลยสักครั้ง “คุณชายใหญ่ฮัวหล่อเหลามากเลยใช่หรือไม่?”
“ขอรับ หล่อมาก ครั้งแรกที่เห็น ข้านึกว่ามีท่านเซียนเข้ามาในบ้านเราเสียอีก”
“คุณชายใหญ่ฮัว ผู้เชี่ยวชาญการแพทย์และคิดค้นยา เป็นผู้ทำให้ร้านขายยาสกุลฮัวกลายเป็นร้านอันดับหนึ่งในแคว้น น่าเส
