“ข้าต้องการไท่หยวน!!!!”สุระเสียงของจอมปีศาจดังกึกก้องได้ยินอย่างชัดเจนไปทั่วท้องพระโรง
สิ่งที่ร้องขอซึ่งบุรุษอาภรณ์ดำกล่าวออกมานั้น ทำให้ฮั่นจิ้งตี้ฮ่องเต้นิ่งงันไปชั่วขณะ ทั่วทั้งท้องพระโรงเงียบงันแม้แต่เข็มพันเล่มร่วงหล่นก็ยังมีเสียง
“อะไรนะ! เจ้าต้องการไท่หยวนอย่างนั้นเหรอ!!!”ฮ่องเต้แห่งต้าฮั่นรับสั่งสุระเสียงเย็นยะเยียบท่ามกลางความเงียบงันที่แผ่ปกคลุมไปทั่วบริเวณ
และท่าทีของมนุษย์ตรงพระพักตร์มีหรือที่จอมปีศาจจะไม่ล่วงรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่ พระพักตร์งามพยักขึ้นลงติดต่อกัน พระเนตรคู่สวยจับจ้องฮั่นจิ้งตี้ฮ่องเต้เขม็ง
“ท่านฟังไม่ผิดหรอกว่าสิ่งที่ข้าต้องการนั้นก็คือไท่หยวน! เพราะคนอย่างอู๋ฮ่าวเทียนไม่มีผู้ใดสามารถรับมือได้ นอกจากข้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น ท่านส่งคนในสายสกุลหลิวเข้าไปปกครองคิดหรือว่าจะสามารถทำให้คนผู้นั้นอยู่ภายใต้เงาของต้าฮั่นได้ ตรงกันข้ามเท่ากับว่ากำลังขุดหลุมฝั
