เฟยเฟย!!!! จอมมารตะโกนร้องเรียกชื่อเจ้าแคว้นจนสุดเสียง พระองค์ร่ายเวทย์ปิดกงล้อแห่งกาลเวลาพร้อมกระโดดคว้าร่างนางเอาไว้ในอ้อมกอดได้อย่างฉิวเฉียด
พรึบ!!! ร่างของราชันปีศาจและเจ้าแคว้นไท่หยวนเลือนหายลับไปจากห้องพระบรรทมดังกล่าวทันที พร้อมกงล้อแห่งกาลเวลาก็เลือนหายไปด้วยเช่นกัน ท่ามกลางสายตาของเหวินกวางที่ยืนมองผลงานของตัวเองที่เลือนหายไปเองโดยที่ยังไม่ได้เป็นผู้ปิดกงล้อแห่งกาลเวลานั้นด้วยความแปลกใจ
“หายไปไหน!”เหวินกวางเอ่ยขึ้นพลางกวาดสายตาไปทั่วบริเวณ
เพียงครู่รอยแสยะยิ้มเหยียดปรากฏขึ้นบนใบหน้าเมื่อคิดว่ากงล้อแห่งกาลเวลาที่เป็นผู้ร่ายเวทย์ออกมานั้นนำพาจอมมารผู้ยิ่งใหญ่และเจ้าแคว้นไท่หยวนถูกดูดกลืนเข้าไปในอดีต
“เป็นแบบนี้ก็ดีล่องลอยไปอยู่ในกาลเวลาแห่งอดีต ไม่มีทางที่จะหวนกลับคืนดินแดนปีศาจไปตลอดกาล เจ้าร่ายเวทย์ในเมืองมนุษย์จนถูกสะท้อนกลับเข้าหาตัวเองไม่มีปัญญากลับไปครองวังปีศาจได้อีกแล้
