ตำบลป่าแป๋ อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ อยู่ไกลจากตัวอำเภอออกไปเป็นระยะทางสามสิบห้ากิโลเมตร
“เปลี่ยนใจหรือเปล่า ยังทันนะ” คนขับตะโกนถามคนที่นั่งซ้อนท้ายอยู่ข้างหลังแข่งกับเสียงลมซึ่งพัดเข้ามาตีหน้า
สำหรับเธอการใช้มอเตอร์ไซค์เป็นพาหนะไต่ขึ้นเขาเป็นเรื่องปกติธรรมดาของชีวิต แต่คงไม่ใช่เรื่องเคยชินมากนักสำหรับเฟญาริน
“สนุกดีค่ะพี่ เป็นครั้งแรกของชีวิตยุ่งเลยรู้หรือเปล่า” คนซ้อนท้ายกลั้วหัวเราะตอบกลับไปเช่นกัน นอกจากทางลาดชันก็ไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องระมัดระวังมากนัก ถนนสายนี้โล่งและเงียบสงบ นานๆ ครั้งจะมีรถสวนทางมาสักคัน หญิงสาวสูดหายใจลึกเอากลิ่นอายความหนาวและอากาศบริสุทธิ์เข้าไปจนเต็มปอด ใช้หัวใจซึมซับ กวาดตาสำรวจไปยังธรรมชาติรอบๆ
หากหันหลังมองกลับไปคงได้เห็นว่ารถมอเตอร์ไซค์คันเล็กกับผู้หญิงสองคนขับไต่เขาขึ้นมาไกลพอสมควร ยิ่งห่างไกลจากตัวเมือง ยิ่งเข้าใกล้ความเป็นธรรมชาติอันรายล้อมไปด้วยหุ
